Bugün okulda ilk günüm.Neyse okula gittim.O tanıdık insanlar sesler yeni sene.Ah çok iyi deme.Hıııı.Çok kötü.Okulda yeni bir çocuk.Adı Emir.Salak ilk günden tartıştık.Çok sapık davrandığı için.Birgün bankta Derya'larla coşarken.Geldi whatsapp ın var mı diye sordu.Hayret dedim.Acaba numaramı biliyor mu?Neyse evet dedim tamam dedi.Enir niye dedim cevap yok bir daha dedim.Görürsün dedi.Ben de merak içinde bir şey demedim.Çok gıcık birisi.Neyse pazar sabahı oldu.Emir kankamı seviyordu ve bana "Ben artık seni seviyorum." yazmıştı.Tabi okulda hergün başının etini yemiştim o günlerde.O da sonunda Çarşamba günü çıkma teklifi etmişti ve bende kabul etmiştim.Keşke etmeseydim.Neyse.1'inci günden kavga ettik biz benimkiyle.Sırf kankam dediğim o kız yüzünden.Ben onu çok sevmeye başladım.Aşırı bağlandım.O da öyle görünüyordu.Ama değilmiş sonradan anladım.Aslında onun suçu da değildi.Kardeşim dediğim biri sırf okulun önüne gitmedim diye ayırdı bizi.Başka birini seviyor çıkıyor demiş.Ce en kötüsü de ben bunları bu yıl öğrendim.Evet,bu yıl...Ne diyebilirimki ben o çocuğa kardeşim demiştim.Ama kalleş çıktı.Zalimsin dünya.
Bu sabah kalktım şimdi Emir başka bir kızda.Kız onu benim kadar sevmiyor.Eminim.Kız dediğim 2.en yakın kardeşim.Oha.Ben şu an
çaresizim ne yapabilirim.Bilmiyorum.
Ben onun her zaman yanımda olmasını istiyorum.Ama olmuyor.İşte benim hayatım böyle.Ailemle ilgili psikolojik sorunlarım var ve acilen psikiyatris istiyorum.Bunları kimseye söyleyemediğim için buraya anlatıyorum.Ve ben şu an ağlıyorum.Çünkü herkesten hayatımdan kendimden.Her şeyden nefret ediyorum.Ben bu hayatı istemiyorum.Her şey keşke yeniden 5.sınıf olsa ya da bebek falan kalsam...
