1851 8 eylül
Victoria bahçede oturmuş, kahya Sebastian'ın zor bulduğu vaktinde onunla sohbet ediyordu.
–Sebastian.
–Buyrun, Leydim.
–Sebastian bana ismimle hitap eder misin?
Victoria ablası Ursula'nın aksine çok uysal, kibar ve alçak gönüllüydü.
–Ah, Leydim. Sizi rahatsız mı ediyorum yoksa? Çok özür dilerim, ancak bunu yapamam...
–Ah, anlıyorum...Sebastian, sana soru sorabilir miyim?
–Tabiiki Leydim, buyrun.
–Sebastian, sen...
Victoria daha sözünü bitirmeden birileri malikane kapısını çaldı.
–Leydim, çok özür dilerim lafınızı böldüğüm için, ancak malikanemizin yeni hizmetçisi ve yeni bahçivani geldi.
–Oh, Sebastian asıl ben özür dilerim, seni oyalıyorum. Hadi, kapıyı aç istersen.
Sebastian sıcak bir şekilde gülümsedi, hafif eğildi ve kapıya doğru gitti. Meraklı kız Victoria Sebastian'ın peşine takıldı.
–Oh, Leydim buyrun önden gidin.
–Lüfen Sebastian.–Victoria eli ile önden gitmesi gerektiği anlamına gelen ifade kullandı.
Sebastian her ne kadar 3 yıldır bu malikanin kahyası olsa bile Victoria'nın bu kibarlığına alışamamıştı.
Sebastian yeniden gülümsemekle yetindi. Kapıya doğru ilerlemeye devam etti.
Sebastian sonunda kapıyı açtı. Küçük Victoria utandığı için, sırık boylu, ince bedenli baştan aşağı siyah giyinmiş Sebastian'ın arkasına saklandı.
Sebastian Leydi'sinin ona sığındığını görüp kendisiyle gurur duydu. Victoria ne Sebastian'ı düşünüyordu, ne de başkalarını.
Victoria'nın tüm dikkati kapıdaki gençdeydi. Victoria deniz mavisi gözlerini toprak kahvesi gözlerde kaybetmişti.
Victoria kapıdaki gencin Sebastian'dan kısa olmasına hiç şaşırmadı. İngilterede belki de, dünyada Sebastian'dan uzun, ince bedenli kişi yoktu Victoria için. Evet, Sebastian'nın boyu 2 metre, kilosu ise 85'ti.
Gencin boyu, Victoria'nın boyundan yaklaşık 10 santimetre fazla uzunluktaydı. Kahverengi gözleri, esmer teni, utangaç bakışları vardı. Victoria hayatında ilk defadır böyle bir insan görüyordu.
Gördükleri genelde mavi gözlü, beyaz tenli, kısa boylu insanlardı (Babası ve Sebastian dışında). Hiç şüphesiz, Victoria hayatında ilk kez birisiyle bu kadar uzun süre bakışmıştı.
O genç de Victoria ile ilk deneyimini gerçekleştirmişti. Bu arada, gencin adı Joseph Brown'du. Joseph ve Victoria birbirlerine bakarken, Sebastian ve Josephin annesi, yani Clara çoktan işleri konuşmaya başlamıştılar.
Joseph ve Clara fakir ve sıradan insanlardı. Anne ve oğul Phantomhivelerin malikanesinde çalışmaya gelmiştiler.
Victoria Josephin kolundan hafifce tuttu.
–Ah, Leydim!–Sebastian kaygılı bir şekilde söyledi.
Clara ilk günden işten atılmak istemiyordu.
–Sebastian, biz Joseph'le arka bahçeye gidiyoruz.
–A-ama...–Joseph ne olduğundan habersiz bir şekilde kekeledi.
Victoria Joseph'i kendiyle götürüyordu.
–Ah! Leydim!–Sebastian eliyle alnını kapattı.
–Üzgünüm Bayım...–Clara mahçup bir şekilde söyledi.
