SIRLAR DİYARI

Bölüm 2

Benim hikayem annemle babamı bir yıl önce tırafik kazasında kaybettikten sonra başladı ,onları kaybedeli bir ay kadar olmuştu ,canım çok sıkılmıştı ailemi çok özlüyordum, bu yalnızlık çok zor ,ev bomboştu, hiç durasım yoktu ,temiz hava almak, hemde kafamı dagıtmak için dışarıya çıktım,huzur verici bir hava vardı ama yalnızlığımı teselli etmiyordu,üsküdar sahil kenarı bu saatlerde muhteşem olur .Hava çok soğuk ,üşüdüm !biraz yürüdükten sonra eve dönüyordum .

Hiç dönesim yoktu ,kocaman bir yalnızlık vardı evde ,o sırada güzel ve tanıdık bir koku geldi burnuma ,içim cız etti ,annem aklıma geldi hep soğuk havalarda kestane pişirirdi bana bayılırım kestaneye .

Karşıdaki kestaneciyi gördüm çok garip bir görüntüsü vardı, feshane günlerindeki şerbet satanlar gibi giyinmişti nostarjik takılıyor diye düşündüm.biranda göz göze geldik ,içimde kestane yemek için büyük bir arzu oluştu, kestane yemem lazım ,mutlaka yemeliyim.

Hemen kestanecinin yanına koşar adımlarla gittim ,kestaneci toparlanıyordu ,

_ben biraz kestane alabilirmiyim dedim,

kestaneci tabiri caizse çakmak çakmak bakıyordu ,gözleri nin rengi bile farklıydı ,bal rengi nin içinden kahverengi noktakarı bile görebiliyordum,neyse neden bu kadar dikkatimi çekmişti anlanıyorum kestane satan biriydi işte.

-ocağı kapattım abi.

-biraz olsun alamazmıyım.

-cok gec oldu çoluk çocuk bekler be abi oyalama beni.

Çok üzülmüştüm boynumu büktüm tamam dedim.halime acıyan kestaneci

_ Dur be abi boynunu büktün ,içime dokundu ,ocagı yakamam ama kestane vereyimde evde pişir bari,

deyince dünyalar benim oldu.tanam ozaman ,cüzdanımı çıkardım ,para nekadar vereceğim dedim ,

-Oda benden olsun bir,üç, beş tane ye fazlası zarar.

Dedikten sonra kocaman bir poşet kestaneyi bana verdi,olmaz bu çok oldu ne yapayım bukadar kestaneyi dediysemde anlamamak için elinden geleni yapıyordu ,daha fazla polemiğe girmek istemedim.

O zaman parasını vereyim dediysemde almadı ,poşet elimde bir ,iki adım attıktan sonra teşekkür etmek için arkamı döndügümde adam kaybolmuştu , bir anda ürktüm ,hertaraf boştu görmemi engelleyen bir şeyde yoktu ,nereye ğitmişti bir anda, anlayamadım,neler oluyordu .

Ailemi yeni kaybetmiştim, acım tazeydi, galiba hlisülasyon görüyorum,diye düşündüm.

Koşar adımlarla arkama bile bakmadan eve doğru giderken kestaneleri bile atmayı düşündüm o kadar korkmuştum ama atamadım ,icimden bir ses bana atma diyordu sanki ,eve girdim arkamdan birileri kovalıyormuş gibi kapıyı hemen kilitledim.

Poşeti masanın üzerine koyduktan sonra kendimi yatağımın uzerine sırt üstü attım ,nefes nefese kalmıştım, korkmuştum ama ğarip bir heyecan vardı ,hoşumadamı gitmişti ne .

Biraz toparlandım ,birazda sakinleştikten sonra yaşadıklarımın gerçek olup olmadıgını konturol etmek için masanın üzerindeki poşete doğru gittim ,evet poşet oradaydı ,eyildim poşetin içine baktım evet içindede kestane var.

Biraz düşündüm ama canımda feci şekşlde kestane istiyor ,hemen tavaya beş tane kestane koydum, üzerine biraz su ekledim, annem öyle yapardı, ocaga koydum, beklemeye başladım ,

Beklerken biraz halsiz dim, oradaki sandalyeye oturdum,sanki ayagımın altından yerin kaydıgını hissettim ,tansiyonum düşmüştü , bu kadar heyecan fazla gelmişti ,kendime gelmeye calışırken karşımdaki duvarın yarıldıgını gördüm ,gözlerimi oğuşturdum, gercekten duvarda kocaman bir delik vardı.

Neler oluyor ,yerimden fırladım, sırtımı diyer duvara yasladım ,dikkatlice duvardaki delige bakıyordum,sanki delikten ışık geliyordu,deprem olmuş duvar delinmiş yandaki daireden ışık geliyor diye düşündüm.

Derin bir nefes aldıktan sonra ,yavaşca deliğe dogru gittim ,başımı delikten içeri soktum ,aman ALLAH'ım deprem oldu ve ben öldüm, başka acıklaması yoktu,gözlerim karardı .