Bir kafede oturmuş kahve içiyordum.Bu benim rahatlama yöntemimdi kahve içmek beni rahatlatiyordu.Artık eve gitmem gerekiyordu çünkü saate baktım ve dudaklarımı yırtacak kadar ağzımı açtım tamı tamına 5 saattir oturuyordum.Kasaya doğru hızla koşarken genç bir kadına çarpım.Elindeki çantası düştü"о милая/Ah tatlım"ah şansa bak rusçam çok iyidir."Я так виноват/Ben çok özür dilerim" dedim. Yere eğilip hemen çantasını ona uzattım.Ve sakin adımlarla kasaya gittim. Ücreti ödedikten sonra arabaya doğru giderken telefonum çaldı. Ayca arıyordu...
"Ah güzelim naber"
"Iyidir senden"
Bendende ,sesin soluğun çıkmıyor nerelerdesin"
"Ben-"
"Dur tahmin edeyim kafedesin"
"Beni tanıdığını biliyordum"*sırıtım*
"Tabiki neyse bize gelde birde benim ellerimden kahve iç hem anlatacaklarım var"
"Tahmin edeyim Can-"
"Beni tanıdığını biliyordum "diyerek beni taklit etti
"Tamamdır hayatım 10 dakikaya sendeyim"
Telefonu kapattım ve sürücü koltuğuna geçtim..."Evet şu ışıkları geçersem solda"dedim kendi kendime ve bir araba aniden benim üstüme doğru sürdü...Hatırladığım tek şey ambulans sirenleriydi...
Giriş bölümü hoşunuza gittiyse yorun yapmayı oy vermeyi unutmayın...Sizi seviyorum♡
