Tozluyaka / Berk

/8/

Arkadaşlar ' font ' ile yazdığım yerler ya telefon konuşması ya da geçmiş oluyor zaten duruma göre anlaşılıyor ne olduğu. Keyifli okumalar dilerim!

Ada'dan;

Yaklaşık saat 1.30 gibi telefonum çalmıştı.

Oflayarak telefonu elime aldığımda Önder abiydi arayan.

' Efendim Önder abi ?'

' Ada kızım acil gelebilir misin bizim eve.'

' Tamam gelirim abi de bir şey mi oldu ?'

' Evet canım sen hızlı gel lütfen.'

Demişti telefonu kapatmıştı. Bende yataktan çıkıp altıma bir eşofman geçirmiş üstüme de bir ceket alıp hızla çıkmıştım evden.

İlk gördüğüm taksiye binip Çağrıların evini tarif ederken içimde bir endişe vardı.

Çünkü Önder abi beni asla bu saatte kaldırmazdı normalde.

Taksi evin önünde durur durmaz. Kapı zilini çaldım ve bahçe kapısı açıldı.

Hızlı adımlarla kapının önüne gelmiş ve zili çalmıştım. Kenan amca açmıştı kapıyı.

İçimdeki endişeyle Kenan amcayı takmamış ve seslerini geldiği yere yani salona geçmiştim.

Salona girdiğimde Önder abi yerde yere yatmış olan Çağrı'ya sarılıyordu. Çağrı çok kötü gözüküyordu.

" Önder abi ? Ne oldu burada ?" demiştim ve Çağrı'nın diğer yanına oturmuştum.

" Şu illet şeyden almış. Sen biliyor muydun Ada ?" demişti.

Bakışlarım sehpaya çevirildiğinde sehpada duran hapı görmüştüm.

Oysa bana söz vermişti kullanmayacağım diye.

" Ben...söz vermişti kullanmayacağım diye. Yoksa kesinlikle engel olurdum Önder abi." demiştim gözlerim dolmaya başlarken.

" Cidden engel olurdum. Ne oldu burada ?" demiştim bir şey daha olduğu çok belliydi. Ve sorumu sorarken Çağrı'nın kafasını bacaklarımın üstüne koymuş saçlarını okşamaya başlamıştım.

" İn-intihar etmeye çalıştı işte." demiş ve ayağa kalkıp mutfağa ilerlemişti sinirle.

Duyduklarımla hayatımın şokuna uğramıştım.

" Çağrı, bunu nasıl yaptın kendine. Nasıl bizi bırakmayı göze aldın. Sen nasıl beni sensiz bırakacaktın ya. Sen benim kardeşimsin. Nasıl bunu göze aldın ? Niye bunu deneyecek kadar psikolojin kötü oldu neden ?" demiştim ağlayarak.

Çok sinirlerim bozulmuştu. Çağrı benim ikizim. Onu kaybedemezdim.

Biraz orada durup göz yaşımı akıtırken Çağrı kendine gelmişti.

" Ada sen niye buradasın ?" demişti ve doğrulmuştu.

" Sen baya aptalsın." demiş ve sarılmıştım ben de.

O da ilk şaşırmış ardından bana geri sarılmıştı. Bildiğimi anlamıştı.

" Özür dilerim sana söz verdim. Ama daha fazla dayanamıyorum ben buna." demişti.

Sözleriyle birlikte biz de birbirimizden ayrılmıştık. Ve ben de yüzünü avuçlarımın içine almıştım.

" Dayanamıyorum. Onların bu kadar rahat olmasına, bu konuyu bu kadar umursamamaları. Benim aklım almıyor." demişti.