fenna :
De volgende dag werd ik wakker evert lag niet meer naast me
Ik probeerde op te staan en liep naar benden hij had de tafelgedekt en ontbijt gemaakt
"Heey lieverd ben je al wakker "zegt hij tegen mij en geeft mij een kus .
"Moet je niet werken "zeg ik
"Nee ik heb een paar dagen vrij genomen om bij te komen van alles " zegt evert tegen mij
ik ga zitten aan de keukentafel en staar voor me uit
als evert tegen over me komt zitten geef ik nog steeds geen kick
"Fen gaat het wel met je " zegt evert
Ik schrik en kijk naar evert
"Eeh wat zei je "zeg ik verward
"Of het wel helemaal goed gaat met je "zegt evert
"Ja hoor ik ben alleen even aan het nadenken "zeg ik
"Waarover dan " vraagt evert
"Over wat ik gister heb besproken met carla "zeg ik
"Waar heb je het dan over gehad"zegt evert
"Evert ik wil het er niet over hebben oke "zeg ik boos en loop weg van de tafel .
"Fenna praat met me dit lost niks "roept evert
"Evert je kan me niet helpen ik moet dit zelf oplossen "schreeuw ik
En loop naar boven
Ik kleed me aan en loop naar benden "ik ben even naar een vriendin " zeg ik boos tegen evert
"Oke zie je later "zegt evert
Ik gooi de deur dicht en rij naar het bureau .
Ik liep naar carla haar kantoor rechtstreeks
"Heey fenna wat doe je hier "zegt carla
"Kan je even praten"zeg ik huilend
"Ja tuurlijk kom even zitten "zegt carla
Ik ga zitten
"Wat is er aan de hand ?" Vraagt carla
"Het lukt me niet echt niet ik moet de heletijd aan denken en als ik er niet aan denk dan lig ik te slapen "zeg ik
"Fenna je moet er door heen ook is het te moeilijk ik ben ook een kind verloren weet je nog daantje toen heeft het ook heel lang over gedaan je gaat altijd iets tegenkomen wat alles terughaalt "zegt carla
Ik zit met me handen op mijn knieen en kijk naar de grond
"Maar ik beloof het komt goed "zegt carla
Ik begin te huilen een paar minuten later zit ik nog steeds te huilen
"Waarom hebben jullie altijd zulk goed advies "zeg ik een beetje huilend en een beetje lachend
"Ik weet het niet fenna we denken allemaal dat het goed komt alleen nu moet jij dat nog geloven het kost tijd maar het komg er wel "zegt carla en geeft me een dikke knuffel . ik hoor haar ook een beetje snikken maar ik zeg niks en aai haar over haar rug en zo blijven we een tijdje zitten . totdat menno binnen komt lopen hij zag ons en zei "oh sorry ik kom later wel terug "en gaf carla een knipoog
