Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Yerin için sıradan dayak yediği bir gece. Yatağında uzanıyordu, kafası annesinin kucağında. Annesi saçlarını okşarken öylece yaşlarını akıtıyordu.
"Ağla kızım dök içini."
Bu sözlerle hızlanan ağlaması ile vücudu sarsılmaya başlamıştı.
"Neden? Neden sevmiyor beni?"
Kesik kesik konuşması ile annesi iç çekti. Olumlu şeyler söyleyecekti tabii ki, çünkü zehirli bir aşkla kaplanan gözleri o adamın yaptığı her hangi bir şeyi kötüye yorumlayamıyordu.
"Seni çok seviyor, sadece bazen acımasız olabiliyor. Her zaman böyleydi biliyorsun."
Annesi de ondan az çekmemişti. Fakat kadının gözlerini kaplayan aşk, büyü yapsan bu kadar olmaz dedirtecek kadardı.
Yerin, sakinleşerek kendini sadece iç çekişlere bıraktı. "Bu kadar aptal olmak zorunda mısın anne?"
Kadın tebessüm etti. Gözleri tek bir yere kitlenmişken kızının saçlarını okşamayı bırakmadı.
"Bana acımadı ama sever o beni." Diye mırıldandı kadın.
Sinirle annesinin kucağından kafasını kaldırdı Yerin. "Çık odamdan."
Annesi ona bakıp iç çekti. Sonra sessizce terk etti odayı.
