Evin önüne gelmiştim, ev biraz eski ama güzel bir evdi. Zili çaldım. Kapıyı Dahyun açtı.
Sana: Merhaba!
Dahyun: Hadi içeri geç annem ve babam seni bekliyor.
Ayakkabılarımı çıkartıp içeri girdim.
Annesi ve babası masada oturuyorlardı.
Dahyun: *kısık sesle* annemin adı Yujin
babamın Dong hyun.
Yujin: Hosgeldin Sana.
Sana: hoş buldum Yujin teyze.
Masaya geçtik, yemekler çok güzel görünüyordu.
Sana: yemekler çok güzel görünüyor.
Yujin: Afiyet olsun
Yemeği yedik biraz dahyunun ailesi ile oturduk ve dahyunun odasına geçtik.
Sana: Ailen gerçekten iyi insanlar.
Dahyun: Evet öyleler.
Dahyun: Sana bişey sorucam.
Sana: Tabi sor.
Dahyun: Sabah okulda dediğin şeylerden bişey anlamadım.
Sana: Ah cidden hiç bir şey anlamıyorsun.
Sana: İlk önce yatağa oturalım.
Eteğim beni biraz rahatsız etmisti.
Dahyun: Al bu hırkayı beline bagla.
Sana: Teşekkür ederim.
Dahyun: Ya hala söylemedin.
Sana: Sence arkadaş miyiz?
Dahyun: Bana kustun mü?
Sana: HAYİR! Yani hayır.
Dahyun: Sana bişey söylemek istiyorum ama yanlış anlama.
Dahyun bana ne diyecekti, merak etmiştim.
Sana: Tamam.
Dahyun: Sen bana-
Yujin: kızlar size kurabiye getirdim.
Sana: Teşekkürler.
Yujin: bişey olursa ben içerdeyim.
Sana: heh sen söyle.
Dahyun: Sana sen bana aşık misin?
