ALONE-YOONMİN / ONESHOT

Giriş

Ben geldim.

Evet yine angst maalesef...

Medyadan da bellidir türü zaten. Meşhur cenaze şarkım olur kendileri. Sık sık bakmam, gerçekten düştüğümde ve bittiğimde son ses olarak dinlerim sadece.

Öldüğümü hissedebiliyorum dinlerken zaten. Kafamda bir şeyler biter kendime dair. O gece kusana kadar ağlarım. Burdaki kusma gerçek anlamda değil :) Şimdi tekrar okuyun bu cümleyi ve içimdeki düşünceleri kustuğumu anlayın.

Özür dilerim.

Oysa pek sevmezdim angst okumayı...

Şu an angsttan başka bir şey yazamıyorum, gitmiyor elim... Canım acırken nasıl mutlu şeyler yazabilirimki? Kafamın içinde sürekli birbirinden kötü sahneler yer alırken güzel şeyler düşünemiyorum...

İlerde bir gün ben var olsam da olmasam da düşündüklerim hep var olacak burda. Düşünceler zihnimin içinde kalıp kafayı yememe neden olmak üzereyken geliyorum buraya. Birileri beni anlasın isterken bile kimse böyle şeyler yaşamasın istiyorum bir yandan da... Çünkü birilerinin beni anlaması için yaşaması gerek ve ben ne kadar acı verdiğini biliyorum maalesef :')

En yakın arkadaşım hep yanımda olmayı istemişti ben üzgünken ve şimdi yaşadıklarımın aynını yaşıyor maalesef... İyileşiceğiz ikimiz de ama ne zaman olur bu hiçbir fikrim yok.

Çok büyük bir hata yaptım farkında olmadan ve bu yaptığım şey yüzünden bu haldeyim. Ne yaptığıma dair en ufak bir fikrim bile yok. Benim dışımda pek çok kişi ne olduğunu biliyor oysa...

Bazı şeyleri kaybettikten sonra anlıyoruz sanırım değerini :') Ne olduğunu bilmediğim şey için çok pişmanım... Böyle olmaktan hiç mutlu değilim çünkü.

Keşke zamanı geri alabilsek...

Yaptığım bazı şeyleri değiştirebilmeyi o kadar çok isterdim ki ama hiçbir şey yapamıyorum pişman olmaktan başka. Pişmanlığım asla yaşadıklarım değil. Yaptığım yanlışlar yüzünden yaşadıklarımı yarıda bıraktığım için çok pişmanım.

Çok konuştum yine gidip bölümü yazayım...

Sizi çok seviyorum. En kısa zamanda mutlu sonu olan bir hikaye yazmak dileğiyle kendinize iyi bakın bebeklerim 💖