ALONE-YOONMİN / ONESHOT

Moonlight

Yine yeniden herkese selam :') Bu kez yeni bir şarkımız var

Odamdaydım.

Yine...

Son zamanlarda huzurlu hissettiğim tek yer olan yatağımda uzanmış gözlerim kapalı olarak üzerimdeki ayıcıklı pijamalarımla öylece tavanı izliyordum. Dışardan bakan birisi uyuduğumu düşünebilirdi ama ben gözlerim kapalıyken bile uyuyamıyordum artık. Kafamda koşturup duran düşünceler bir türlü rahat bırakmıyor, huzurlu hissetmedikçe gördüğüm rüyalar yüzünden uykularım bile zehir oluyordu bana.

Aniden yattığım yerden kalkmamla gözlerim karardı bi an ya da belki de bilmediğim başka bir nedendi, bilmiyorum. Son zamanlarda günlük hayatımda da sık sık sorunlar yaşıyordum ama hiçbirinin peşine düşemeyecek kadar meşguldüm.

Ağlamakla...

Evet birkaç aydır tek aktivitem ağlamak ve yatmaktan ibaretti. Ne doğru düzgün yemek yiyor ne dışarı çıkıyor ne de başka bir şey yapıyordum. Ailemle bağımı koparmadan yıllar önce adıma aldıkları bu küçük evde okul zamanı biriktirdiğim birkaç bin ile yaşıyordum işte. Kira sorunum olmadığından eskiden kazandığım parayla da sanki çok yiyebiliyormuş gibi yiyecek içecek ihtiyacımı karşılıyordum.

Gözlerimin kararması biraz olsun geçince ağır adımlarla banyoya doğru ilerledim ve aynadaki yansımama baktım.

Ağlamaya her an hazır dolu ve kızarmış gözler...

Zaten her gün alışmak yaşam aktivitem olduğundan şişmiş göz altları...

Kurumuş dudaklar...

Kuaföre gitme ihtiyacında bulunmadığımdan uzadıkça kendim kestiğim için şekli bozulmuş şaçlar...

Düzgün beslenmediğimden zayıflamış ve çökmüş bir yüz...

Aynada bir ölü görüyordum şu an.

Yaşıyordum ama ölmüştüm çoktan...

Güçsüzleşmiş bileğimle sıkışan musluğu açtım zorlanarak. Hafif akan soğuk suyu avucuma biriktirdikten sonra yüzüme çarptım sertçe. Kendime gelmek için ideal bir yoldu önceden ama artık bu da etki etmiyordu tabi ki. Elimi yüzümü yıkadıktan sonra ıslaklıkları havluyla hafif kuruladım ve çıktım banyodan.

Mevsimlerden sonbahardı ama hangi ayda olduğumuza dair hiçbir fikrim yoktu. Sonbahar olduğunu ise yapraklarını döken ağaçlardan ve soğuyan havadan az çok anlayabiliyordum. Gerçi ben yaz kış üşüyordum artık.

Her neyse.

Nefes aldıkça göğsüm sıkışıyordu. Muhtemelen ciğerlerime kadar üşütmüştüm ama hastaneye gitmek yerine bu sorunu da bir daha düşünmemek üzere diğer sorunların yanına attım ve mutfağa doğru ilerledim.

Zamanla iyileşirdim elbet değil mi?

Kahvaltı yapmam gerekiyordu ama ben yemek bile yiyemiyordum artık. Dolabı açtım ve kapaktaki süt şişesini aldım elime. Şişenin dibinde kalan sütü de bardağa koyduktan sonra içtim yavaşça. Bugünlük kahvaltım tamamdı, zaten aç hissetmiyordum hiç. Diğer günler için süt alma işini daha sonraya erteledim her zamanki gibi.

Kirli bardağı diğer bulaşıkların olduğu yığının arasına bıraktım. Muhtemelen ayda 3-4 kez gelen temizlikçi abla geldiğinde temizlerdi elbet.

Yeniden odama gittim.

Gidecek başka da bir yerim yoktu zaten.

Artık yoktu...

Eskiden o vardı çünkü.

Eskiden...

Birkaç ay öncesine kadar en güvendiğim yer onun yanıydı. Gerçi hâlâ gelse koşarak güvenirdim ona. Ben aptal aşığın tekiydim çünkü.