The New Neighbours

-5-

"Oké fijn wat doen we nu?" Vroeg marjolein. "Ik stel voor wachten en niet in paniek raken" zei Marleen. We waren een half uur verder en nog steeds hing dat stomme ding vast. Ik kreeg een sms "hey, komen jullie weer terug naar de studio want wij zijn klaar x" het was Liam. "Hey dat zouden we graag willen maar we zitten vast in de London Eye x " antwoorden ik terug. "Blijf waar je bent wij komen eraan" antwoorden hij. "Dat is makkelijk te zeggen wij kunnen nergens heen" zei ik. "Ze zijn druk bezig kijk maar" zei Marleen. We keken door het raam naar beneden en zagen allemaal mensen rennen om te zorgen dat wij eruit konden. "Als ik hier uitkom ga ik hier nooit meer in " zei Patricia. "Ah het valt wel mee" zei ik. "Het valt wel mee!!!! " zei Patricia. "Niet dan?" Vroeg ik. "Nee hangen boven de Thames op weet ik hoeveel meter hoog en dan zeg jij dat het wel meevalt" Zei Patricia. "Nou sorry hoor" zei ik. Mijn mobiel ging. "Wij staan beneden maar hoelang Zitten jullie al vast?" Vroeg Liam. "Al driekwartier" zei ik. "Dat is lang zat, schat maak je geen Zorgen over een paar minuten sta je weer op de grond " zei hij. "O maar ik maak me ook geen zorgen " zei ik. "Nu zijn de jongens er maar wij zijn nog steeds niet ik beweging" zei Caitlin. "Rustig het zal echt niet meer lang duren" zei ik. "Hey ik heb een sms van Niall" zei Marleen. "Wat zegt hij" vroeg ik. "Hey prinses, hoe gaat het daar boven heb nog een geduld ze zeggen dat ze over 10 minuten klaar zijn x". "Ahh wat lief, hij is bezorgd en wil ons laten weten dat het niet meer lang duurt" zei ik. "Nog 10 minuten" riep Caitlin zowat. "Ja nog 10 hele minuten" zei marjolein. "Nou ik heb het wel gezien hoor, ik wil naar beneden" zei Caitlin. "Dat willen we allemaal" zei marjolein. "Nou komop laten we nu geen ruzie maken" zei ik.“mensen we bewegen weer” riep ik. iedereen kwam kijken. “omg yes” riep Patricia. Een paar minuten later stonden we weer op de grond. Caitlin was zo blij dat ze eruit was dat ze de grond kuste. “haha was dat echt nodig” vroeg Marjolein. “ja” zei Caitlin. Ik liep meteen naar Liam die al stond te wachten. “wat ben ik blij dat ik jouw een knuffel kan geven” zei ik. “vond je het dan zo eng” vroeg hij. “ik was zo bang dat we vast zaten maar ik heb het niemand laten merken” zei ik. “ahh dat is wel lief” zei hij. Marleen stond ook te knuffelen met Niall. “ze blijven echt schattig” zei ik. “volgens mij vinden ze dat helemaal niet erg als je dat tegen ze gaat zeggen” zei Liam. “volgens mij ook niet” zei ik. ik liep naar Marleen toe. “Hey Marleen mag ik even iets tegen je zeggen?"vroeg ik. "tuurlijk" zei ze terwijl ze meeliep."ik vind jullie echt super schattig samen, sorry dat ik dat zeg maar dat vind ik echt” zei ik. “daar hoef je toch geen sorry voor te zeggen” zei Marleen. “weetje het zeker?” vroeg ik. “ja en weetje Jij en Liam zijn ook super schattig” zei ze. “ahh, lief dat je dat zegt” zei ik. “schat kom je weer” riep Liam. “ja hoor, we praten straks in het vliegtuig nog wel effe” zei ik tegen Marleen. “is goed, dan ga ik ook nog even met Niall knuffelen voor als we straks weer terug gaan” zei ze. ik liep terug naar Liam. “heb je me zo gemist” zei ik. “ja en ik vind het gewoon fijn als je bij me bent” zei hij. ik gaf hem een kus. “maar zullen we terug gaan” zei ik. iedereen vond het goed. Hand in hand met Liam liep ik terug naar de studio. Marleen en Niall deden ons na. Harry en Caitlin waren elkaar een beetje aan het plagen en Marjolein en Louis liepen er op hun gemak achter aan gevolgd door Patricia, Emma en Zayn. Bij de studio pakte Liam zijn spullen die hij had meegenomen. “fijn nu komt dat fijne moment” zei Marleen. Marleen had inderdaad gelijk nu moesten we van de jongens afscheid nemen iets wat ik maar zeker de rest niet wil. Ik ging de jongens een voor een af en gaf Patricia ook nog een knuffel daarna ging ik langs Liam staan zodat de rest ook afscheid kon nemen. Bij Marjolein en Caitlin zag het er vrolijk uit maar bij Marleen niet die wou haar prins niet achter laten. Ik vond het vreselijk om te zeggen maar het moest “uh.. Marleen ga je mee anders zijn we niet optijd voor ons vliegtuig” zei ik. “ja ik ga mee” zei ze. ze gaf Niall nog snel een kus en een knuffel en ging toen toch echt met ons mee.“hey Liam ik ga langs Marleen zitten, dan kan jij langs je zusje” zei ik. “is goed” zei hij. ik zag aan Marleens gezicht dat ze het moeilijk vond om Niall hier te laten dus begon ik gek te doen. Marleen zag het en begon te lachen. “kom doe mee, we gaan even het hele vliegveld overhoop zetten” zei ik. ze vond het een goed idee en deed mee. Alle mensen op het vliegveld waren ons raar aan het aan kijken maar dat maakte ons niks uit. “dit is toch veel leuker dan verdrietig zijn” zei ik. “ja daar heb je gelijk in” zei ze. “dat dacht ik ook ja” zei ik. we waren aan het wachten in de gate, nou ja de rest zat en ik stond blij te springen. We mochten naar het vliegtuig lopen. Marleen lach dubbel want ik was over de drempel gevallen met het naar buiten lopen. “dat is niet grappig” zei ik. “nou vanuit opzicht wel hoor” zei ze. het maakte me eigenlijk ook niet uit ik was al lang blij dat ze lachte. “kom” zei ik terwijl ik haar mee trok het vliegtuig in. We ging langs elkaar zitten. Nu kwam dat hele verhaal over de veiligheid. “kijk” zei Marleen terwijl ze die mensen aan het na doen was. We moesten er allebei hard om lachen. “misschien he moeten jullie effe wat zachter doen” zei Marjolein. “uhm.. nee ze hebben maar mooi pech” zei Marleen. “oke wat jij wil” zei ze. Marleen en ik keken elkaar weer aan en moesten meteen weer lachen. “ik heb zo’n idee dat we de hele weg terug hard gaan lachen” zei ik. “denk je” zei ze op een toon waardoor je gewoon weer moest lachen. We waren geland en liepen richting de douane. “mooi, niemand is een boef” zei Caitlin toen iedereen erdoor heen was. Nadat we Liam’s Koffer hadden opgehaald liepen we richting de bus. Helaas moesten we niet met zijn alle dezelfde bus hebben. De 1e bus was er daar stapte Caitlin, Marjolein & Marleen in. De bus die daarna kwam was voor ons. Liam, Emma en ik stapte in. “kom we gaan achteraan zitten” zei ik. ik ging tussen Emma en Liam in zitten. “dat was me nog eens een dag” zei ik. “dat was het zeker” zei Emma.“Linds wakker worden anders kom je te laat op je werk” zei mijn moeder. “hoezo werk?” vroeg ik half slapend. “je had toch afgesproken om vandaag 2 uur te werken” zei ze. “ohja” zei ik. ik stond op en ging op zoek naar mijn werk kleren. Ik at wat en fietste naar mijn werk. “goedemorgen” zei ik toen ik binnen stond. “goedemorgen” zei mijn college. Ik hielp alles aanzetten en maakte de deur open. De eerste klant kwam aanlopen. “goedemorgen” zei ik. “goedemorgen, jij bent vrolijk” zei hij. “dat klopt” zei ik terwijl ik vrolijk naar de bar liep. Na ongeveer een kwartier waren er 10 mensen aan het sporten. Ik verwachtte niet dat er nog iemand binnen zou komen want op zondag kwamen er nooit zoveel mensen. “goedemorgen” zei een jongensstem. “goedemorgen” zei ik. Het was Tom hij zat ook bij ons op school. Toen ik hem op school zag zei ik “hey ik ken hem”. “jaa tuurlijk” zei Jill. “ja wacht maar zodra ik weet waarvan dan weet jij het ook” had ik gezegd. En inderdaad 2 dagen later toen ik moest werken kwam hij weer sporten en wist ik het zeker. “nou Jill ik weet waar ik hem van ken” zei ik. “nou?” vroeg Jill. “van mijn werk hij komt daar sporten” zei ik. “oehh, en is hij erg gespierd” vroeg ze. “uhm weet ik veel daar kijk ik niet naar” zei ik. “hoezo niet, jij hebt het relaxte baantje ever je kan naar jongens kijken die zich uitsloven terwijl je werkt en je weet niet of ze gespierd zijn” had ze gezegd. “nou ik heb wel beter dingen te doen hoor” had ik gezegd. Het enige wat me was opgevallen aan hem is dat hij altijd begint met hardlopen. Vandaag was dat niet anders nadat hij zich had omgekleed ging hij eerst hardlopen. “hey Lindsay, als je wilt mag je wel even gaan sporten er is toch niks te doen” zei mijn collega. “oke” zei ik terwijl ik naar boven liep waar onze spullen lagen. 5 minuten later stond ik al weer beneden. Ik had eigenlijk wel zin om te gaan hardlopen maar de enige loopband die nog vrij was, was die naast Tom. Weetje het maakte me eigenlijk ook niks uit dus liep ik naar de loopband en stelde hem in. Na 10 minuten vond ik het wel goed en stopte. En natuurlijk stopte Tom ook. Ik moest eigenlijk ook niet zo verlegen doen, het is toch niet raar o met jongens bevriend te zijn toch? Hij liep naar boven naar de gewichten. Ik deed dat ook zodat ik misschien met hem in gesprek kon komen. Ik liep richting een halter oke als ik hem nu om hulp vraag dacht ik. “uhm.. zou ik wat aan je mogen vragen” vroeg ik. “tuurlijk” zei hij terwijl hij zijn oortjes uitdeed. “zou je me misschien kunnen helpen, ik durf het namelijk niet alleen” zei ik. “ja hoor” zei hij. ik hing er de lichtste gewichten aan. “oke ga maar liggen, er kan niks mis gaan want ik sta achter je” zei hij. ik pakte de stang vast en tilde hem langzaam omhoog. Oh hij was nog zwaarder dan ik dacht. Ik kon hem toch niet houden en dat ding viel op me. Het werd zwart voor me ogen. Het enige wat ik nog voelde was dat Tom dat ding van me af probeerde te halen.Ik werd langzaam wakker met veel pijn op mijn borst. Ik voelde dat iemand mijn hand vast hield. Ik verwachtte dat het Liam was naar toen ik op zij keek zag ik dat Tom mijn hand vast hield. "Hey, je bent wakker" zei hij. "Uhm... Ja maar hoelang lig ik hier al" vroeg ik. "Bijna 2 uur" zei hij. "Zolang" zei ik. "Zo te zien heb je niks ernstig" zei hij. "Is er al iemand gebeld" vroeg ik. "Nee nog niet" zei hij. "Zou je dan Liam voor mij willen bellen?" Vroeg ik. "Tuurlijk" zei hij. Ik hoorde dat Tom Liam belde maar voordat hij al weer terug in de kamer stond was ik alweer in slaap gevallen. Ik werd wakker door een kus op mijn hoofd. Het was Liam. "Hey lieverd je bent er" zei ik. "Tuurlijk ik laat jouw niet alleen" zei hij. "Nou Liam dit is Tom hij hielp me toen dat stomme ding op me viel en Tom dit is Liam mijn vriendje" zei ik. Ze gaven elkaar een hand ook al zag ik toch een kleine teleurstelling in Tom's gezicht. "Wat is er nu precies gebeurt?" Vroeg Liam. "Tom wil jij dat vertellen" vroeg ik. "Tuurlijk, probeer anders nog wat te slapen" zei hij. Ik zag aan Liam's gezicht dat hij dat ook een goed idee vond. Ik hoorde dat Tom begon te vertellen maar niet lang want ik sliep zo. Ik werd wakker. Alleen Liam zat nog aan mijn bed. "Waar is Tom?" Vroeg ik. "O die is even naar huis gegaan zich opfrissen" zei hij. "Maar vertel eens hoe komt het dat jij onder dat ding kwam?" Vroeg hij. "Beloof niet boos te worden" zei ik. "Op jouw kan ik niet boos worden" zei hij. "Oké nou kijk ik wou graag met Tom praten en misschien vrienden worden maar ik durfde niet zo op hem af te stappen dus vroeg ik of hij wou helpen allen dat ding was zwaarder dan ik had verwacht" zei ik. "Oké maar waarom wilde je met hem praten?" Vroeg hij. "Hij zit bij ons op school en ik had hem al best vaak gezien maar durfde eigenlijk nooit iets te zeggen ook al wou ik dat wel graag" zei ik. "Maar dat was ook al voor dat ik jouw kende" zei ik. "Nou ja het is gebeurt en ik hoop maar dat je snel weer naar huis mag en dat je belooft dat je zoiets nooit meer doet" zei hij. "Ja baas dat beloof Ik" zei ik. We moesten allebei lachen. "Zo je kan alweer lachen" zei de zuster . "Ja" zei ik. Ze kwam kijken hoe het met me ging en schreef wat dingen op. "Uhm.. Hoeveel mensen mogen hier op mijn kamer komen?" Vroeg ik. "Maximaal 3" zei ze. "Oké bedankt" zei ik. "Liam zou jij misschien mijn moeder en uhm.. Jill kunnen bellen" vroeg ik. "Tuurlijk schat ben zo terug" zei hij. Ongeveer 5 minuten later was Liam weer terug. "Je moeder komt eraan maar Jill kreeg ik niet te pakken" zei hij. "Zou je dan misschien Marleen willen proberen" vroeg ik. Liam liep weer naar de gang. "Marleen komt eraan" zei hij terwijl hij de kamer weer in liep."oh lieverd gaat het" zei mijn moeder toen ze de kamer kwam binnengelopen. "Ja hoor ongelukje op het werk" zei ik. "Ben je hier al lang" vroeg ze. " weet ik niet precies Tom zei iets van 2 uur" zei ik. "2 uur en wie is Tom" zei ze. "Tom is iemand die me geholpen heeft" zei ik. Niet veel later kwam Marleen ook de kamer binnen stormen. "Linds wat is er" zei ze. Ik vertelde hetzelfde als ik mijn moeder had verteld. "Ah mooi, je moeder is er" zei de zuster. "Ja hallo" zei mijn moeder. Ze liepen even naar de gang. Niet veel later kwam allen mijn moeder terug. Ik wou graag weten wat de zuster had gezegd maar van haar gezicht kon ik aflezen dat het niet veel goeds was.

Dit was het dan :D Wil je iets bij zeg het dan !!!x