ဒီေန႔မွာေတာ့ က်ြန္မ ႏိႈးစက္နာရီမႏိုးခင္ကတည္းက ႏိုးႏွင့္ေနၿပီ!ဘာလို႔လဲ ဆိုလို႔ရိွရင္ေတာ့ ဒီေန႔ ကြၽန္မတို႔သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ေလွ်ာက္လည္မလို႔ေလ! ကြၽန္မကသင္တန္းရိွတဲ့ေန႔ေတြဆိုရင္သာ ႏိႈးစက္ကႏိႈးေနလည္း ႏိုးတဲ့အမ်ဳိးမဟုတ္ေပမဲ့ ဒီလိုအေပ်ာ္အပါးကိစၥေတြနဲ႔ပက္သတ္လာရင္ေတာ့ ႏိႈးစက္ထက္ကိုအရင္ႏိုးေနတတ္တယ္။
ဒီေန႔ကသူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔အျပင္သြားေလွ်ာက္လည္ၾကမွာဆိုေတာ့ ေစာေစာထၿပီး ျပင္ဆင္စရာရိွတာျပင္ၿပီး အိမ္ေအာက္ကိုဆင္းလာခဲ့လိုက္တယ္။
အိမ္ေအာက္ထပ္ဧည့္ခန္းကေန တီေလးရဲ႕စကားေျပာသံေတြကိုၾကားေနရတယ္။
'ဧည့္သည္ေရာက္ေနတာလား?တီေလးရဲ႕ဧည့္သည္မ်ားလား?'
အေတြးေတြနဲ႔ေလွကားေပၚကေနဆင္းလာခဲ့လိုက္ေတာ့တယ္
'Omo ေခ်ာလိုက္တာ!ဒီေလာက္ေခ်ာေနတဲ့လူႀကီးကဘယ္သူမ်ားလဲ?နတ္သားေလးမ်ားလားကြယ္!ေခ်ာခ်က္ကေတာ့လန္ထြက္ေနေရာဘဲ!'
"Daisy ေလွကားမွာရပ္ၿပီး ဘာလုပ္ေနတာလဲ?"
Daisyတစ္ေယာက္ နတ္သားေလးသဖြယ္ေခ်ာေမာေနေသာ ထိုလူသားကိုၾကည့္ၿပီး မွင္သက္ေနမိၿပီး အေတြးေပါင္းဆံုေတြးေနကာ ေလွကားေပၚမွာေငါင္ေငါင္ႀကီးရပ္ေနမိသည္။
"ဘာမွမလုပ္ပါဘူး"
"တီလးနား ခဏလာဦး သမီးကိုမိတ္ဆက္ေပးစရာလူရိွလို႔
တီေလးေခၚလိုက္ေတာ့မွ အသိျပန္ကပ္ကာ တီေလးနားကိုသြားလိုက္ေတာ့သည္။
Daisyတစ္ေယာက္ သူ႕တီေလးရဲ႕ေဘးတြင္၀င္ထိုင္ကာ
"တီေလး သမီးကိုမိတ္ဆက္ေပးမလို႔ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ တီေလးရဲ႕ ငယ္သူငယ္ခ်င္းေတြေလ"
"ဪ ဟုတ္ကဲ့"
"သူ႕နာမည္က Lee Heeseung"
"ဟုတ္ကဲ့ ေတြ႕ရတာ၀မ္းသာပါတယ္"
'အို အသံေလးကလဲ ခ်ဳိျမေနတာပါဘဲလား..ဒီလူႀကီးက ႐ုပ္ေခ်ာ႐ံုတင္မဟုတ္ဘူး အသံေလးကပါခ်ဳိေနတာ'
Daisyတစ္ေယာက္ ခ်ဳိသာေသာအသံပိုင္ရွင္Heeseungရဲ႕အသံေလးမွာနစ္၀င္ကာ အေတြးနဲ႔ ခ်ီးမႊမ္းခန္းဖြင့္ေနရင္းမွ ျပန္ႏႈတ္ဆက္ဖို႔သတိရေတာ့သည္။
YOU ARE READING
ကြၽန္မခ်စ္ေသာ ဦး {My Beloved Uncle}
Fanfictionဦး အခ်စ္နဲ႔စစ္မွာမတရားတာမရိွဘူး ဦးကို မီးခ်စ္တယ္ ဒါကိုဘယ္သူမွတားလို႔မရဘူး ဦးလဲတားလို႔မရဘူး မီးလဲတားလို႔မရဘူး ဦးေႏွာက္က မခ်စ္ပါနဲ႔လို႔တားေနေပမဲ့ ႏွလံုးသားကလက္မခံဘူး အသိစိတ္ကမခ်စ္ခ်င္ဘူးလို႔ေျပာေနေပမဲ့ မသိစိတ္ကဆက္ခ်စ္ေနတုန္းဘဲ ဒါဟာအခ်စ္ရဲ႕နိယာမဘဲ ...
