Ormanın küllerinden kalan hoş bir esinti
Soluksuz kalmış bir çürük bedenim
Çırpındıkça düştü yere uzvalarım
Ben gittikçe yorganım uzadı
Yağmur yağdikça damladı gözlerim
Derinliklerimde saklanan kız çocuğun sessiz feryati
Beni de görün, duyun
Gamzemdeki yasaklı elmam yedikçe kırmizilaştirdi ellermi
Görün beni, duyun
Kalemim mikrofon um oldu cizdikce yükseldi sesim
Duyun beni
Farklılığım rengimden değil kalıplara sığan yüzümde
Armağan ım gökyüzünden inen renksiz renglerimde
Hasretin kokusu var yüreğimde
Görün beni
Irmaklarımın yeşil yosununda kayıp ettim mavi rengimi
