Όνειρα

Ο θάνατος (Α' Μέρος)

Δεν Θα μπορούσα να μην ξεκινήσω από το όνειρο που θυμάμαι να είναι η αρχή των ονείρων που μου έμειναν στο μυαλό. Στην ηλικία των 6 χρόνων έχασα τον αγαπημένο μου παππού ξαφνικά και όπως καταλαβαίνετε αυτό μου στοίχισε και τάραξε το παιδικό μου μυαλό. Η αλήθεια είναι ότι στην υπόλοιπη ζωή μου τα όνειρα που έχω δει με πρωταγωνιστή τον παππού μου είναι μετρημένα στα δάχτυλα, αλλά 2 ήταν τα πιο έντονα που θα τα χωρίσω σε 2 μέρη γιατί συνδέονται. Ξεκινάω με την πιο απλή ιστορία λοιπόν, όταν πέθανε είδα στον ύπνο μου ότι την μια στιγμή είναι καλά μας μιλούσε μας χαμογελούσε και την άλλη άλλαξε η μορφή του (κρατήστε το για το επόμενο κομμάτι αυτό) και μας έδινε εντολές για το πως και που θα θαφτεί (είχε ήδη πεθάνει όταν είδα το όνειρο). Μετά από αυτό τον είδα με άσπρο πουκάμισο και παντελόνι να έχει μπει μέσα στο φέρετρο και να μην κλείνει με τίποτα κάτι το εμπόδιζε αλλά δεν ξέραμε τι. Συνέχισαν να προσπαθούν να κουμπώσουν το φέρετρο αλλά τίποτα δεν έκλεινε με τίποτα μέχρι που σε κάποια φάση σηκώθηκε ο παππούς μου κάτι είπε, αν θυμάμαι καλά αστειεύτηκε για κάτι ξάπλωσε και μετά έκλεισε μόνο του το φέρετρο.
Πολλές «ερμηνείες» μας είχαν δώσει για αυτό το όνειρο, ότι και καλά έφυγε άδικα και για αυτό δεν έκλεινε το φέρετρο αλλά δεν πίστευα κάτι διότι θεωρούσα (έως τότε) πως ήταν τυχαίο και παιδική στεναχώρια επειδή δεν μπορούσα να πιστέψω ότι πέθανε έτσι ξαφνικά.

Αυτή ήταν λοιπόν η πρώτη ιστορία, ξεκίνησα με κάτι ελαφρύ και όχι τόσο τρομακτικό διότι πιστέψτε με έρχονται πολλές τρομακτικές ιστορίες. Θέλω να ξεκαθαρίσω ότι οι ιστορίες ΔΕΝ είναι προϊόν μυθοπλασίας, είναι αληθινές και φυσικά δεν λέω σε κανέναν ότι σημαίνουν κάτι, απλά γράφω τι ονειρεύτηκα... Περιμένω στα σχόλια την γνώμη σας (είτε και την ερμηνεία σας άμα θέλετε) και φυσικά αν θέλετε να συνεχίσουμε!

Ε.Ν