Servant | Taekook

Page 1: Castle

[Theatres Des Vampires - Carmilla]

Merhabalar.

Öncelikle bilmeniz gereken şey; bu fic benim açımdan en özene bezene yazacağım, sevdiğim her şeyi ama her şeyi içinde bulunduran o özel kurgudur.

Noktasından virgülüne, imlasından bütünlüğüne dikkat edeceğim,

bir melek tüyüymüşcesine dikkat edeceğim hikayedir. Yani, bu fic, bu profilin devrimidir.

Bazılarınız bilir, bazılarınız bilmez ben karanlık şeylerin aşığımdır ve bunlardan en ama en çok sevdiğim karakterlerden biri; vampirlerdir.

Ancak kesinlikle 21. yüzyıl vampirleri değil. 'Küçük Vampir' okuyarak büyümüş bir kadın olarak ben, Rönesans stilindeki o eski ve kana susamış yaratıkların büyük hayranıyım. Küçük Vampir'in devamı benim için Bram Stoker'ın Dracula'sıyla ilerledi. Sonrası Vampirle Görüşme, Kan Arzusu, Gir Kanıma gibi filmlerle pekişti.

Yani, bu fic Victorian döneminde geçen bir vampir kurgusudur. Hikayeye başladığınız tarihi buraya yazabilirsiniz;( Evet, artık bunu yapacak kadar kararlıyım, yihuu!)

Oy verip yorum yapanların elleri dert görmesin.

İyi okumalar^^

Adelin.

(Bu sayfanın sahibi olarak bilmenizi istiyorum ki, servant'a canı gönülden bağlanıp silindiği günden beri defalarca kez okumasına rağmen doymamış bir hayranıyım. Gerek kurgusu olsun, gerek karakterleri olsun kendimle bağdaştırdığım bir hikaye.

Yıllardır belki döner umuduyla Raven'in bir yerlerden çıkıp en azından heveslendirip yarım bıraktığı kitabını tamamlamasını bekledim, onun gelmediği gibi bunu yapmaya cesaret eden de yok ne yazık ki. Kitap tüm haklarıyla @/ poeticadreary'e aittir, altını çizmek istiyorum.

Eğer ki umduğum nefreti almaz, kalemi kuvvetli insanlar bulursam bu kitabın devamını getirmeye hevesli bir kaç arkadaşla iş birliği yapmak isterim.

Elimden gelse devam ettiririm ancak bende her okuyucu gibi farklı ağızdan yazılmış yazıları merakla okumayı seviyorum.

Her neyse lafı uzatmayacağım, yarıda kalan bir kitabın, merak duygusuyla ortada kalmış kırgın bi' okuyucusu olarak Raven tarafından yazılmış tüm bölümleri yayınlayacağım.

Devamında ise yukarıda belirttiğim gibi kalemi kuvvetli arkadaşlarla merak edilen sonu getireceğim. Çünkü bu hikaye bir sonu hakediyor.)

Tekrardan
İyi okumalar^^

"Tahmin ettiklerimiz nadiren olur, hiç ummadıklarımız ise çoğunlukla." Dracula, Bram Stoker

.....

Melankolinin deminde, kara bulutlanın sardığı gri gökyüzü elmas parlaklığındaki ayı gizliyor, hiddetle, adeta ara sıra tepkilenen bir hasta misali gök gürlerken, hemen öncesinde çatlak ve göz alan şimşekleri sunuyordu. Transilvanya'nın bu kış geceleri, taş zemini, toprağı ve bitkileri günahtan arındırmak istercesine yıkayıp, boğuk havasını atmosfere karıştırırken, bindiğim at arabasının büyük ahşap tekerleri, zemindeki yağmur öbeklerinden nasibini alıyor, gözlerimi buğulu camdan çekemiyordum. Bir efsuna bulanmış, banıp parmağımı tadına bakmış gibiydim.

Dönen tekerleklerin takıldığı irili ufaklı taşlar ve engebeler oturduğum koltuktan bile sarsıyordu bedenimi. Öndeki bölmeden ara ara gözümü iliştirdiğim arabacı, yelelerine dek islanan atların yularlarını tutuyor, bu uzun yolculuk onu yormuş olacak ki, bedeni ara ara bayılmış gibi savruluyor, başını bir yere çarpacak gibi hissettiği anlarda ayılıp, boğazını temizleyerek yeniden karanlık yola odaklanıyordu.