KÖPEK ÜLKESİ|by zera

Bölüm 1

Çocukluktan beri birlikteydik. Ben, Dorothea,Zeze ve Benjamin. Ama suan hayattamılar bilmiyorum. Atmosferden çıktıktan sonra aracımız parçalanmıştı. Bunu hatırladığımda bir anda gözlerimi açtım. Ama gördüğüm şey gerçekten çok kötüydü. Dorothea... O parçalanmıştı. Kan ve dehşet... Çığlık attım. En yakın arkadaşım, keşke ona son kez sarılsaydım. Zeze ve Benjamin'in gözleri kapalıydı. Zeze'nin yanına koştum. Nabzına baktım. Ama hayır... O artık bir melek olmuştu...
-O artık bir melek.
Benjaminin sesini duyduğunda ona sarıldım. En azından o yaşıyordu. Ve ağlamaya başladım. Benjamin ise gizliden ağlıyor ama göz yaşlarını siliyordu.
Benjamin:
-Onları çok özleyeceğiz...
Bu sözcüğün ardından daha çok ağlamaya başladım. Bir süre sonra ne yapmamız gerektiğini düşündüm.
Zera:
-Merkürün üzerindeyiz.
Benjamin:
-Her zaman bu kadar akıllı olmak zorundasın.
Zera:
-Birşeyler yapmak zorundayız umarım uzaylılarla karşılaşmayız.
Benjamin:
-İlerleyelim istersen.
Zera:
-Peki.
Yürümeye başladık. Dorothea'nın o kanlı halini düşününce başım dönmeye başladı. Sanki merkür sallanıyor gibiydi...

Gözümü açtım Benjamin'in dizindeydim. Benjamin ayaklarını uzatmış, Beni dizlerinin üstüne almıştı. Yüzüme bakıyordu.
Benjamin:
-İyi misin? Senin için gerçekten çok korktum.
Zera:
-Değilim. Arkadaşlarımız öldü iyi olamıyorum.
Benjamin:
-Bende ama sen böyle yaparsan bende gerçekten üzülürüm.
Zera:
-Annem gibi davranmayı kes.
Benjamin:
-Bazen cidden öyle mi oluyorum?
Zera:
-Malesef...
Benjamin:
-Peki. Yürümek ister misin?
Zera:
-Olur hadi.