မငြိုငြင်ပါဘူးမောင်
အပိုင်း၇
ရှောင်ကျန်အားတဲ့ရက် ဝမ်မားနဲ့ပါးကအိမ်ကိုခေါ်ခဲ့ပါလို့ဆိုတာကြောင့် ကိုကိုအားတဲ့ရက်အိမ်ကိုခေါ်ခဲ့တယ်။
ဝမ်ရီပေါ် "ကိုကို လာအထဲဝင်လေ"
ရှောင်ကျန် "အင်း မောင် "
သူတို့အသံကြားလို့ထွက်လာတဲ့ မားက
ဝမ်မား "မားအသံကြားလို့ထွက်လာတာ လာကျန်ကျန်"
ရှောင်ကျန် "ဟုတ်မား "
ကိုကို လက်ကိုအတင်းဆွဲပီခေါ်သွားတဲ့မားကိုမကျေနပ်ပေ့မဲ့ ကိုကိုရှေ့မှာမို့မြိုသိပ်ထားလိုက်ရတယ်။
ဝမ်ပါး "လာကျန်ကျန် ပါးတို့ကိုအားမနာနဲ့"
ရှောင်ကျန် "ဟုတ်ကဲ့ အန်ကယ်"
ဝမ်ပါး "ပါးလို့ပဲခေါ်"
ရှောင်ကျန် "ဟုတ်ကဲ့ ပါး"
ဝမ်မား "မားကိုလည်းမားလို့ပဲခေါ်"
ရှောင်ကျန် "ဟုတ်ကဲ့ မား"
ဝမ်ရီပေါ် "ကိုကို "
ရှောင်ကျန် "ဘာလို့လည်းမောင်ရဲ့"
ဝမ်ရီပေါ် "မောင်ကိုပစ်ထားတယ်"
ရှောင်ကျန် "ဟမ်"
ဝမ်ရီပေါ် "ဘာဟမ်လည်း ကိုကိုနော်မောင်ကိုကျအဖတ်မလုပ်ဘူး"
ရှောင်ကျန် "အာ မောင်ကလည်း "
ဝမ်မား "အဲ့ဒါပဲကျန်ကျန်ရေ ရီပေါ်က"
ဝမ်ရီပေါ် "ဟော့ဒီကရီပေါ်ကိုကျပစ်ထားကျတယ် မားကလည်းရိိပေါ်တဲ့ ဟော့ဒီကမောင်ကိုကျပစ်ထားကြတယ်"
ရှောင်ကျန် "ပစ်မထားပါဘူးမောင်ရဲ့ ပါးနဲ့မားကိုအခုမှတွေ့ရတာလေအဲ့ဒါကြောင့်စကားပြောနေတတာပါ"
ဝမ်ရီပေါ် "ပြောပါ ပြောပါ "
ဝမ်မား "အဲ့ဒီရစ်ထုတ်ကိုပဲချော့လိုက်ကျန်ကျန်ရေမားဟင်းဝင်ချက်လိုက်ဦးမယ်"
ဝမ်ပါး "ငါလည်းခြံထဲဆင်းလိုက်ဦးမယ်"
ရှောင်ကျန် "ဟုတ် ဟုတ်ကဲ့ "
ဝမ်းပါးနဲ့မားထွက်သွားတော့မှသူလည်းမောင်ကိုချောဖို့ပြင်ရတော့တယ်။
