De perfecte droomman

Hoofdstuk 2

Mijn ogen openen zich op een zonnige meiochtend. Niet zomaar een ochtend eigenlijk, maar de ochtend van mijn vijftiende verjaardag. Enthousiast trek ik mijn gordijnen open en geniet van het prachtige uitzicht. Eén jaar geleden zijn we in dit nieuwe huis komen wonen. In het oude huis keek ik vanuit mijn raam tegen een rij huizen aan en als ik geluk had keek ik zelfs zo tegen het gezicht van mijn overbuurman...nouja geluk zou ik het ook niet echt noemen eigenlijk. De overbuurman was een oude chagrijn die vaak boos uit zijn raam naar ons schreeuwde dat we zachter moesten doen als we op mijn slaapkamer aan het spelen waren. Vanuit mijn nieuwe slaapkamer kijk ik daarentegen uit over een prachtige groene weide met daarachter een aantal sportvelden. Samen met Naomi deel ik de zolder, maar omdat Naomi er alleen af en toe is, heb ik hem dus eigenlijk voor mij alleen. Het is dan wel twee trappen oplopen, maar ik heb nog jonge benen en het uitzicht is prachtig. Ineens hoor ik hard geklop op mijn deur. De deur wordt open gegooid en het geluid dat zich op de gang verzameld had, stroomt nu ook mijn kamer binnen.

'Happy birthday to you,
Happy birthday to you,
Happy birthday, Happy birthday,
Happy birthday to YOU!!!'

Fenna en mijn moeder komen al zingend de kamer binnen, geven mij drie kussen en planten zich neer op mijn bed. Mijn moeder overhandigt mij een klein cadeautje. Snel pak ik het uit. Vol verbazing kijk ik naar het uitgepakte cadeau. 'Wow mam! Een nieuwe telefoon? Super duper bedankt mam!' 'Het is ook van je vader he. Dus vergeet hem niet ook nog even te bedanken. Misschien kun je hem wel een appje sturen met je nieuwe telefoon' zegt ze met een knipoog. Achter Fenna haar rug ritselt iets. 'Wat denk je dat het is...?' Ze ritselt nog een keer, maar het enige wat ik hoor is het papier. 'Ik heb werkelijk waar geen idee' zeg ik lachend. 'Nou dan mag je het ook niet hebben. Je moet eerst gokken.' 'Uhmm... nieuwe badschuim, omdat je me vindt stinken?' Ze maakt een afkeurend geluid. 'Een bakmix, omdat je wel eens iets anders wilt eten dan die vieze groenten bij het avondeten?' Ze moet eerst heel erg hard lachen, maar maakt dan weer een afkeurend geluid. 'Oké laatste.... Misschien speelgoed, zodat jij er ook mee kan spelen?' 'Nee! Ik dacht dat jij slimmer was...' Ze haalt 3 pakjes tevoorschijn. Een voor een pak ik de pakjes uit. In de eerste zitten nieuwe penselen. In de tweede zit een doosje met verf. En in de laatste zitten 3 verschillende maten canvassen. 'Dat houdt je wel even bezig he? Dan heb ik geen last van je.' Samen liggen we helemaal in een deuk. Stiekem zie ik dat mama er ook wel om moet lachen. Ik geef ze allebei een dikke knuffel en bedank ze nog een keer voor de cadeaus.

Bij het station zet ik mijn fiets neer. Als ik de trap op loop richting het perron, zie ik mijn beste vriend Tobias staat. Hij zwaait uitbundig naar mij wanneer hij mij ziet. 'Hey jarige job! Heb je al een jarig gevoel of moeten Sara en ik daarvoor gaan zorgen?' In de trein naar school vertel ik aan Tobias welke cadeaus ik al heb gehad vanochtend. Samen bekijken we mijn nieuwe telefoon. Niet veel later komen we bij het volgende station aan en stapt ook Sara op de trein. Wanneer Sara de coupé binnenkomt is het gedaan met de rust. Ze komt haastig aangelopen, zit nog maar net en trekt haar tas open. Uit haar tas haalt ze een cadeautje en drie feestmutsen. Hoewel Tobias en ik eigenlijk geen zin hebben om die feestmuts op te doen, doen we het toch maar. Ineens begint ze hard voor me te zingen, heel de coupé kan meegenieten van de niet altijd zuivere zang van Sara. Mensen kijken soms zelfs even om naar wat er zich in onze vierzitter afspeelt, niet dat Sara daarom geeft. Nadat ze klaar is met haar liedje, geeft ze mij het cadeautje. 'Het is maar een kleinigheidje hoor. Zaterdag heb ik nog een cadeautje voor je.' Ik pak het cadeautje uit en zie dat het een zak M&M's is. 'Tja, ik geef natuurlijk wel een cadeautje waar ik zelf vandaag ook nog wat aan heb.' Op school zorgde Sara ervoor dat niemand vergat dat het mijn verjaardag is. Tijdens de eerste les begon heel de klas te zingen en tijdens de middagpauze gingen we naar de dichtstbijzijnde supermarkt voor taart. 'S middags stappen Sara, Tobias en ik in de trein. Onderweg begint Sara gelukkig niet weer te zingen, dus kan ik hun uitgebreid vertellen over mijn sollicitatiegesprek dat ik vanmiddag heb. Twee dagen na mijn kennismakingsgesprek werd ik door Jacob opgebeld. Hij was erg enthousiast over ons eerste gesprek en hij wilde graag een afspraak maken om het contract te tekenen. Ik was zo blij dat ik gelijk naar Sara had gebeld met het goede nieuws. Sara en Tobias hadden allebei al een baantje. Sara heeft als sinds ze 13 was een baantje bij een bed & breakfast, maar dit was via via geregeld, dus echt solliciteren hoefde ze toen niet. En Tobias deed al een paar jaar een krantenwijk, maar dit was allemaal online geregeld. 'Ik heb wel 1 tip' zei Sara opeens. 'Vergeet je pinpas niet mee te nemen, anders kunnen ze je niet betalen aan het einde van de maand' grapte ze. Ons gesprek wordt onderbroken door de conducteur die omroept dat we bij het station van Sara zijn aangekomen. Sara pakt snel haar tas en haast de trein uit. 'He, he, eindelijk rust' hoorde ik Tobias opgelucht zeggen. 'Niet dat ik jullie niet aardig vindt hoor, maar jullie samen hebben energie voor honderd...' 'Haha, tja je kan ook andere vrienden zoeken natuurlijk' 'Ja, maar als ik dat doe, doe ik dat pas na zaterdag. Ik wil natuurlijk die heerlijke taart van jou niet missen.' Na een paar minuten roept de conducteur ook ons station om. Een stuk rustiger dan Sara pakken wij onze spullen en verlaten ook de trein. Tobias loopt nog even met mij mee naar de fiets en dan nemen we afscheid. Thuis aangekomen kijk ik op de klok. Nog een uur. Het is een kwartier fietsen, dus ik kan nog even rustig aan doen. De kleding die ik aan wil trekken ligt al klaar op mijn bed. Beneden drink ik nog een glas fris en dan zie ik dat mijn moeder en zusje thuiskomen. Ze wensen me allebei veel succes. Fenna rent nog achter mij aan wanneer ik de straat uit fiets. Aan het einde van de straat blijft ze staan en zwaait ze nog even naar mij. Ik zwaai terug en maak dan meer vaart. Na ongeveer een kwartier kom ik bij de pizzeria aan. De voordeur stond dit keer al open. 'Hoi, jij moet Chantal zijn' zei een man enthousiast toen ik binnenkwam. De man had blond haar. Twijfelachtig zeg ik dat het klopt. In gedachten denk ik hard na. 'Deze man heb ik toch nog niet eerder gezien?' 'Mooi, kom maar mee. Jacob wacht in het kantoor op ons'. Weer loop ik door die lange gang met witte tegels, maar dit keer achter een man aan die ik niet ken. Bij het kantoor aangekomen zie ik Jacob zitten. 'Hoi Chantal. Fijn dat je alweer zo snel kon komen. Dit is Mark, hij is de mede-eigenaar van deze vestiging. Hij wilde je ook graag ontmoeten, dus vandaar dat hij er nu ook even bij is.' Terwijl Jacob een stapel papieren uit één van de mappen boven het bureau haalt, neem ik plaats op dezelfde stoel als de vorige keer. 'Even kijken hoor... Heb je een ID-bewijs en je pinpas bij?' Ik rommel een beetje in mijn tas en daarna in mijn portemonnee. 'Alsjeblieft' zeg ik terwijl ik de pasjes aan Jacob geeft. 'Goed ik scan ze even in bij de printer. Ik ben zo terug.' Mark en ik zijn in gesprek over het werk en mijn motivatie om bij het bedrijf te komen, als we ineens Jacob iets horen roepen vanuit de winkel. Mark staat net op om naar voren te lopen, wanneer Jacob het kantoor binnengestormd komt. 'Chantal! Je bent vandaag jarig! Waarom heb je dat niet gezegd? En dan zit je uitgerekend op je verjaardag hier om een contract te tekenen?' 'Ja maar...' 'Mark, maak jij even een pizza voor deze dame. We kunnen haar niet met lege handen laten vertrekken op haar verjaardag.' 'Welke pizza vind je lekker?' vroeg Mark. 'Mijn lievelingspizza is pizza Hawaii.' Mark loopt het kantoor uit en begint aan de pizza. Jacob en ik gaan verder in gesprek over het contract. Hij laat mij zien wat er allemaal instaat en wat de belangrijkste dingen op dit moment zijn. 'We hebben ook een groepsapp. Hierin worden de diensten geruild als het nodig is en in de groepsapp komen dingen te staan die belangrijk zijn voor je diensten. Als je dat wilt kunnen we je toevoegen na je eerste dienst?' Na het ondertekenen van mijn contract laat Jacob mij de roosters zien. 'Zoals je ziet staan er verschillende diensttijden in. Je kunt dus zelf bepalen welke dienst je wilt hebben. Zullen we je gewoon voor volgende week donderdag van vijf tot acht inplannen?' Ik knikte dat het goed was. Drie uur klinkt wel als weinig, maar wie weet hoe zwaar het werk zal zijn. Ik vertelde tegen Mark, die net terug was met de gemaakte pizza, en tegen Jacob dat ik enorm uitkijk naar de dienst volgende week. 'Welke maat kleding heb je trouwens? Dan kijk ik even of ik dat nog op voorraad heb. Anders moet ik het even bestellen.' 'Meestal maat xs of s.' 'Mmm.. nee die moet ik even bestellen. Een shirt heb ik wel, dus die pak ik even voor je.' Niet veel later komt Jacob terug met twee shirts met het bedrijfslogo erop. 'En nu... lekker genieten van je verjaardag.' Jacob en Mark lieten me uit de deur die naar de wachtruimte voor de klanten leidt. Ik draai me nog even naar ze om en bedank ze voor de pizza. Net als ik de deur uit wil lopen, bots ik tegen iemand op. Vliegensvlug draai ik me om. Het is dezelfde jongen als bij mijn eerste bezoek aan de winkel. 'Hoi, ik ben Orlando en jij bent...?' 'Uhm.. sorry... ik ben Chantal.' Terwijl ik mezelf voorstel zie ik dat hij me net als de eerste keer weer helemaal in me opneemt. Na onze gênante ontmoeting laat hij me passeren. Ik weet niet goed wat ik moet doen. Na enige twijfel loop ik maar door naar mijn fiets.