Saat 12 olmuştu ama ben hala uyuyamıyordum koridordan gelen çığlıklar hiç durmuyordu. Kitap okumaya karar vermiştim en sevdiğimden " Burçak Çerezcioğlu,Mavi Saçlı Kız" ı okuyordum belki de bu yaşıma kadar hep bu kitapı okuyordum ama 100 defa okusam yine okurum. Bu kitap bana sevinç,huzur değişik duygular katıyordu her okuduğumda başka anlamlar çıkartıyordum. Ben kitapımı okuduktan hemen sonra annem uyandı.
- Selin sen hala uyumadınmı?
- Uykum yok anne!
dedikten sonra annem uyumam için ısrar etti denedim ama uyuyamıyordum. Sürekli kötü şeyler düşünmekten bıkmıştım artık. 5 yaşımdan beri hastanede geçirdiğim günler aklıma geliyor "dejavvu" oluyordum adeta. En son saat 4'e gelirken uyuduğumu hatırlıyorum. Kalktığımda saat 7'ydi. Annem ve Babam çoktan kalkmışlar doktorla birlikte benim odama geliyorlardı.
Doktor: Nasılsın selinciğim ?
Herzamanki cevabım
- KÖTÜ
Dedim. Rutin olarak günlük testlerimizi ve sporumuzu yaptık. Yine saatlerce hastalığım ne kadar ilerlemiş diye test sonuçlarını bekliyorduk. Bir veya bir buçuk saat uyumuşum. Kalktığımda kardeşimi karşımda gördüm. Çok mutluydum beni herzaman olduğu gibi haftada 3,4 kez ziyarete gelirdi. Nasılsın iyimisin diye sorduktan sonra resim çizmeye başlamıştık. Kardeşime resimler çizer onu mutlu ederdim. Annemlerde gelmişti test sonuçalı açıklanmış ve hafif ilerlemeler varmış. Ben herzamanki gibi yine mutlu rolü yapıyordum oysaki içten içe parçalanıyordum.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
BLACK LİFE
Teen FictionMERHABA! Ben şevval bu kitabta Yaşamla ölüm kalım mücadelesi veren bir kızın hayata bakış açısı ve zorluklara karşı mücadelesini anlatacağım beğenmeniz dileğiyle...
