{Harry}
'OKE ALLEMAAL HIERKOMEN NU ANNE GAAT JULLIE WAT VERTELLEN.' riep Perrie keihard en iedereen kwam meteen naar de woonkamer van het vakantiehuisje. Iedereen keek super bezorgd naar Anne's rode gezicht. Ze had net gehuild. Dat kon iedereen wel zien. 'Oke hier komt ie dan... En ik vertel alles, alles over mij jeugd tot nu.' zei Anne met een bibberde stem en Sophia en Eleanor pakte haar handen.
{Anne}
'Ik was 2 denk ik en mijn moeder moest vanaf dat moment elk jaar wel 2-3 maanden in het ziekenhuis liggen voor ik weet niet wat. Omdat mijn vader gewoon moest werken kwam ik veel bij mij buren. Ik was meer hun kind dan het kind van mijn ouders en dat was moeilijk voor me, mijn hele jeugd, want dit ging nog wel door tot mijn tiende. Toen ik in groep 2 zat moest mijn moeder lang naar het ziekenhuis en ik speelde meestal bij mijn overbuurmeisje na school. Meestal werden we door haar vader opgehaald van school, maar dat was op een dag niet zo. We liepen maar naar huis en toen we thuis aankwamen vonden we het lichaam van haar vader. Hij had zelfmoord gepleegd en we waren te jong om te begrijpen waarom. We moesten allebei naar de psycholoog hiervoor en we zijn er samen overheen gekomen. Toen mijn moeder, op mijn tiende, al een jaar niet in het ziekenhuis had gelegen gingen we op vakantie om et te vieren, naar het appartement van mijn opa en oma in Frankrijk. Onderweg kregen we een vreselijk ongeluk en de hele auto zat inelkaar. Gelukkig hebben we het allemaal overleefd. Alleen we hadden geen mobiels meer. Toen we weer thuis aan waren gekomen bleek dat mijn opa en oma ons duizenden keren hadden gebeld, niet alleen vanwege ons ongeluk, maar omdat mijn opa een ernstige tumor in zijn hoofd had. Hij heeft dit helaas niet overleefd wat totaal niet eerlijk is want hij heeft nooit gerookt en dergelijke. Terwijl sommige rokers...' ik stop even en kijk Harry duidelijk aan. 'Niet eens kanker krijgen. Dit was een deel van mijn leven en er is nog veel meer te vertellen maar daar heb ik nu absoluut geen zin meer in. Ik vertel jullie morgen de rest wel.' zeg ik. Iedereen is te verbijstert om te praten. Dan stapt Louis op me af en geeft hij me een dikke knuffel me de woorden 'Respect voor jou is te weinig.' Dat deed me veel en ik begon te huilen. Ik had verwacht dat Harry wel wat zou zeggen maar in plaats van dat liep hij alleen maar weg.
----------------------------
100 Votes!!! Dankjewel lieve readers! Next update soon!
VOTE
COMMENT
ILYSM
JE LEEST
Pregnant with a band {harry styles fanfiction}
FanfictionAnne is al een hele tijd verliefd op Harry van One Direction en is een mega grote Directioner. Ze gaat naar veel van hun concerten ookal is het in het buitenland. Tijdens 1 concert merkt Harry haar op. Ze raken backstage aan de praat en Harry wordt...
