hanako boys ! x reader [porzucone]

➺ 色儿❜┆♯ 𝓐 𝓖𝐈𝐑𝐋 𝓝𝐀𝐌𝐄𝐃 ꩜⁝ chapter one 𓏲.

(o1. a knife at your throath and stars in the eyes. )

„Aoi—san, gdzie poszła Nene?" zapytała dziewczyna, kończąc robić kucyki jej koleżance. Ilekroć by ich nie robiła, tyle razy coś jej w nich brakowało. Czegoś innego, co dodawałoby fioletowym włosom charakteru. Nie zależnie od tego, jak zgrabne były jej palce, jak idealnie okręgi z ametystowych pasm wypadały, było to nadal zbyt mało. 

„Nie mam bladego pojęcia. Poza tym, jak pewnie zauważyłaś, ciągle gdzieś znika. Prawie w ogóle przez to już nie rozmawiamy. No, ale tak to już jest z miłosnymi rozterkami." oznajmiła, uśmiechając się w stronę lustra tak, aby [t.i.] mogła to zobaczyć. Wyraz twarzy tej dziewczyny... zawsze był taki pełen gracji. Niezależnie od tego, czy była zdziwiona, smutna, szczęśliwa czy może zażenowana. Jak ona to robi?

„Czekaj, wpadłam na coś!" powiedziała [t.n.], przestając się wpatrywać we fryzurę przyjaciółki i zaczynając grzebać w szafkach.

„Już nie mogę się doczekać!" stwierdziła Akane. „Ale wiesz, proszę nie zniszcz mi włosów." poprosiła, zauważając nożyczki w jej zgrabnych dłoniach.

„Oj tam, oj tam, nie masz o co się martwić" mruknęła pod nosem dziewczyna, kierując się w stronę intensywnie czerwonych, sztucznych kwiatów. Kiedy tylko chwyciła dwa z trzech znajdujących się na stoliku, Aoi zauważyła, że były to tylko zwykłe spinki. „Ach, nadal widzę tą zmartwioną minę. Spokojnie, z jednej wystaje nitka." Uspokoiła fioletowooką, która odrazu po jej słowach z powrotem się uśmiechnęła.

„Wiesz, ja naprawdę rozumiem to wszystko, ale" zaczęła, a licealistka odłożyła srebrne nożyczki na bok. Następnie podeszła do siedzącej przed lustrem Akane, która przyłożyła wskazujący palec do dolnej wargi w zastanowieniu. „Czuję się, jakby używała mnie tylko jako jakiejś encyklopedii o tajemnicach szkoły." Westchnęła, przymykając na chwilkę oczy w bólu.

„Hej, na pewno tak nie jest!" zapewniła ją [t.i.], wpinając jedną ze spinek w jej włosy, bardzo blisko czarnej gumki. „Wiem, że nie powinnam, ale jakież to duchy nas tutaj odwiedzają?" zażartowała, zupełnie nie wierząc w prawdziwość tych strasznych historyjek. „A najlepiej wspomnij o tym duchu z kibla! Ciekawe, czym jest..." Ponownie spróbowała walnąc jakiś niezbyt śmieszny żart, mając na uwadze humor licealistki.