Zifiri karanlıktı, sevgilimle yatıyordum.Bir sesle hemen ayağa kalktım, içimdeki korkuyla.Sevgilim hala uyuyordu,ya da ben öyle sanıyordum.Yatak odamızın kapısına yöneldim,elimde bir vazoyla.Korkuyordum.Bir gölge görür gibi oldum ve bağırdım.Nihayet uyanmıştı sevgilim,hasta olduğu için uyandırmak istememiştim.Evet sevgilim AIDS di ,büyük bir savaş içerisindeydi.Bana uzun süre baktı ve "O elindeki vazo da ne ?" kısık bir sesle cevap verdim ve bu arada o tuhaf sesler yok olmuştu."Bilmiyorum sanırım rüyanın etkisiyle kalkıp elime aldım." dedim.Şaşkın gözlerle bana baktı ve aniden uykuya daldı.Yanına gidip alnından öptüm,yanına uzandım ama uyuyamadım.
Karanlıktan yavaş yavaş kurtuluyorduk.Güneş doğmak üzereydi.
Ben diğer günler gibi erkenden kalktım yine.David uyanmadan kahvaltıyı hazırlamalıydım.Kocaman uzun bir masaya ilk önce masa örtüsünü serdim ve sanki misafir gelecekmiş gibi hazırladım.Tek amacım David'in mutlu olmasıydı.Saat 10 civarlarıydı ve David uyandı.Yüzünü yıkamak için banyoya girdi ve ben de o sırada yatağı topladım.David ve ben masaya oturduk ve yemeye başladık.David ilk defa mutlu gözüküyordu,sebebini bilmiyorum ama mutluydu.Cesaret edip soramadım belki benim sormamla geri üzülebilirdi.Kahvaltımızı bitirdik ve masayı toplayacaktım ki David bana seslendi,"Bırak bugün de ben yapayım."
"Hayır." dedim içimden.Onun yapmasını istemiyordum her an bıçak veya çatal elini kesebilirdi.Zaten hastalığı da bunu bekliyordu.İzin vermedim ve toplamaya başladım masayı.Bana küsermişçesine baktı ve odasına çekildi.Kendisi bilmiyordu ona neden yaptırmadığımı ama bilse çok üzülürdü bundan eminim.
