David yine uyuyakalmıştı koltukta.Uyandırmam gerekiyordu çünkü sürekli uyuması da iyi bir şey değildi.Kulağına eğildim ve hafif bir ses tonuyla "David,uyanır mısın artık birtanem?"dedim.
Sesimi duyar duymaz kalktı.Demek ki uykuya henüz dalmamıştı.
"Efendim canım." dedi.Onun her canım deyişinde içim acıyordu çünkü birgün bana canım diyemeyecekti ama diyedebilirdi.Tabi güçlü olabilirsek.
"Hadi."dedim,"Üstünü giy biraz hava alalım."
"Yorgunum."dedi.Yorgun olması normaldi çünkü hastaydı.
"Hayır,bugün dışarı çıkacağız."dedim.
Bana kaşlarını çattı ve "Tamam."dedi halsiz bir tavırla.
Bi 10-15 dakikaya hazırlanmıştı.Ben de hazırlandım.Ayakkabılarını giyerken onu izlediğimi fark etti.
"Neden öyle tuhaf bakıyorsun?"diye sordu.
"Aaa,hayır evin anahtarını unuttum,hemen geliyorum."diye lafı geçiştirdim çünkü ne cevap vereceğimi bilmiyordum.Bir tek bildiğim şey vardı o da David'le o anda konuşurken saçmalayacağımdı.
Evden dışarı çıktık.Merdivenlerden adım adım indik.
Başı dönmüş olmalıydı ki elimden tuttu.
"Ne oldu?" dedim.
"Bir şey yok hayatım herkes gibi başım döndü."dedi.
Yine kendi kendime "Hayır,sen herkes gibi değilsin David."dedim.
Nihayet sokağa çıktık.Arabayla gideceğimizi sanıyordu ki arabaya yöneldi.
"David,yürüyeceğiz."dedim.
Offlar gibi "Tamam" dedi.
Sanırım artık çok oluyordum ama ne yapabilirim.Koluna girdim ve gezmeye başladık.Aşıklar caddesi varmıştı sanırım oraya geldik, şans eseri.Gördüğüm manzara karşısında şok oldum.Tüm sevgililer buradaydı.İlk defa gelmiştim buraya.
David yavaşça kendini bana çekti ve beni öpmek istedi.İzin vermedim,beni öpemezdi,ben onu iyileştirecektim.Eğer ki öperse ben de hasta olacaktım.
Onu sevmediğimi sandı ve beni orada yalnız bir şekilde terk edercesine bırakıp gitti.
