Kalktık sabah civarları bişi idi daha güneş tam doğmamıştı
Telefonumu açtım ve 500e yakın mesaj ve 100 cevapsız arama gördüm hepsi abimdendi... S!ctigimi düşündüm e zaten öyleydi..
Dongpyo! kalk gidelim artık
Dongpyo : Gidelimm
Hazırlandık ve Dongpyo beni evime bıraktı<3
Evin önündeydim Bismillahirrahmanirrahim Diyerek kapıya yöneldim kapıyı açtım içeri girdim ve karşımda abimi sopayla gördüm
İçinden: Ananiskm- yandık şimdi..
Serim: Nerdeydin?! TELEFONLARIMADA BAKMIYORSUN!?
-H-hiç.. duygusal biriydim biri bana bağırınca hemen aglayasim gelirdi gözlerim dolmuştu
Serim : NE HİÇİ APTAL HABER BİLE VERMİYORSUN?! İNSAN BİR HABER VERİR! DİMİ?!!!
Herkes kapının önüne gelmişti benim gözümden yaşlar akıyordu
Woobin : Noldu?
Serim : SABAHA KADAR DURUYOR DIŞARDA BİR HABER VERMİYOR İNSAN HABER VERİR.
Wonjin : Tamam Bağırma
Jungmo : Ya Kıyamam yanıma geldi bana sarıldı bende sarıldım
Serim: BIRAK ŞUNU AĞLASIN.
Wonjin : BAĞIRMA
Minhee : noluyo? Niye bukadar çok bagriyonuz
-C-cok t-tesekkur ederim P-park Serim.. bidaha y-yapmam.... Odama koştum kapıyı kitledim eşyaları yere attım ve elim falan kesilmişti
Hyeongjun :. YAPTIĞINI BEĞENİYOR MUSUN??!!!
Serim: BANA SES YUKSELTMEYİN ABİSİYİM BEN ONUN İSTEDİGİMİ YAPARIM!
Wonjin : KIZ KÖLEN DEĞİL ANLIYOR MUSUN?!
Allen : Serim, Doğru Diyorlar. Özür dilemelisin.
Wonjin : He Bir Sözle Herşey Düzelecek Ztn. Odamın kapısına geldi kapıyı çaldı
Wonjin : açar mısın..
Ses gelmiyince endişelendi
Wonjin : MİNJEONG ORDA MISIN!???.
Serim geldi
Serim : Noluyo?
Wonjin : SES VERMİYOR KAPİYİDA AÇMIYOR
Serim: Ne..?
Devamı diğer bölüm evt
