ថ្ងៃនេះឆេយ៉ុងបានណាត់មីណាចេញមកដេីរលែងហើយក៏មានបំណងសារភាពដែរ
មីណា: ឆេយ៉ុង...តេីយើងទៅណាទៅ ពេលនេះមេឃក្ដៅខ្លាំងណាស់
ឆេយ៉ុង: សុំទោសដែលអោយអ្នកគ្រូមកឈរហាលក្ដៅបែបនេះ ហេីយក៏អរគុណអ្នកគ្រូដែរ ដែលព្រមមកតាមការណាត់
មីណា: មិនអីទេ គ្រប់យ៉ាងព្រោះតែឯងជាសិស្សរបស់ខ្ញុំម្យ៉ាងទៀតឯងក៏ជាមនុស្សពិសេសដែរ តេីយេីងនិយាយគ្នានៅទីនេះមែនទេ ខ្ញុំស្រេកទឹកណាស់
ឆេយ៉ុង: បេីចឹង យើងទៅហាងកាហ្វេទៅ (ពេលទៅដល់ហាងកាហ្វេមីណានាំឆេយ៉ុងនិយាយលែងធ្វើអោយឆេលង់ស្រលាញ់នាងលេីសដេីម )
មីណា: តេីឯងណាត់ខ្ញុំមកចង់អោយខ្ញុំជួយបង្រៀនឬចង់បានអ្វីផ្សេង☺(សំណួរនេះធ្វើឲ្យឆេចាប់ភ័យមួយរំពេច ហើយឆេយ៉ុងក៏ប្រមូលភាពក្លាហានមកនិយាយអ្វីដែលចង់និយាយ)
ឆេយ៉ុង: អ្នកគ្រូមីណា...ខ្ញុំ..ខ្ញុំស្រឡាញ់អ្នកគ្រូ 😓
មីណា: ខ្ញុំក៏ស្រលាញ់ឯងដូចគ្នា ឆេយ៉ុង☺ (ពាក្យសម្ដីមីណាធ្វើឲ្យឆេមុខក្រហម)
ឆេយ៉ុង: អ្នកគ្រូ អ្នកលលែងជាមួយខ្ញុំមែនទេ
មីណា: អត់ទេ ខ្ញុំតែងតែចាប់អារម្មណ៍ឯងគ្រប់ពេលវេលាណា ឆេយ៉ុង (មីណាយកដៃអង្អែលថ្ពាល់ឆេ ឆេយ៉ុងវិញកាន់តែអៀនខ្លាំងឡើង)
ងាកមកមេីលជេននីវិញម្ដងនាងបានណាត់ខៃមកកន្លែងក្មេងលេងដែលពួកគេធ្លាប់មកតាំងពីតូច
ខៃ: ជេន...មិនមេីលមេរៀនសម្រាប់ប្រលងទេហេស
ជេន: សួស្ដីបងខៃ
ខៃ: បងមិនសូវជាឃើញឯងសោះមួយរយៈក្រោយនេះ
ជេន: អ៎...គឺប្រហែលជាខ្ញុំរវល់ហើយមេីលទៅ បងខៃបងមិនឆ្ងល់ទេហេសថាហេតុអ្វីខ្ញុំណាត់បងមកទីនេះ
YOU ARE READING
ពិសោធន៍ស្នេហ៍
Romanceជេន: ចឹងយើងមកសាកល្បងទាក់ទងគ្នាទៅ ហើយពួកយើងគ្រាន់តែយកគ្នាជំនួសមនុស្សដែលយើងស្រលាញ់ប៉ុណ្ណោះយ៉ាងមិចដែរ ធ្វើបែបនេះវាអាចកាត់បន្ថយការឈឺចាប់របស់ពួកយើងបានខ្លះ ឯងគិតយ៉ាងម៉េចដែរ(ពាក្យសម្តីរបស់ជេនធ្វើអោយឆេយ៉ុងភ...
