Gaston En De Tijdmachine

uh

Daar stond ik dan. In het colosseum naast de Octo-Romeinen-Tijdmachine er waren zoveel mensen. Niet alleen romeinen, het lijkt wel alsof heel Europa naar deze speciale bijeenkomst is gekomen. Voor een of andere reden was ik niet zenuwachtig, er waren namelijk nog 3 andere romeinen die meegingen en ze waren een stuk minder knap dan ik. 

keizer octavius kwam trots op het hoogste punt van het colosseum waar hij op een stoel ging zitten gemaakt van goud. Hij schreeuwde doorheen al het lawaai heen en zei:"Beste Europeanen, we zijn hier vandaag bijeengekomen om dit speciale moment te vieren dat we eindelijk kunnen tijdreizen. Deze 4 dappere Romeinen zullen voor het eerst de Octo-Romeinen-Tijdmachine betreden." 

De 3 romeinen waren een stuk minder dapper dan mij dat wist ik nu al. 2 van hem waren mannen en 1 was een vrouw, eerlijk gezegd was ik meer geïntimideerd door de vrouw dan de 2 mannen te samen. Ze zag er namelijk zeer girlboss uit ook al weet ik niet wat dat woord betekent. 

Voor ik het wist was het zo ver, de girlboss vrouw ging als eerste in de tijdmachine. Het colosseum was in shock van verbazing, de Octo-Romeinen-Tijdmachine heeft echt gewerkt of nu ja dat weten we nog niet zeker. Maar de girlboss vrouw is daadwerkelijk verdwenen. Dit gaf me een beetje stress. Ookal was het mijn droom om dit te doen, het feit dat het echt gaat gebeuren en dat ik misschien nooit meer terugkwam, maakte me bang.

Een laatste keer keek ik naar het volk. Hoe ze allemaal in shock waren. Ik zag zoveel verschillende soorten mensen, zoveel culturen, zelfs  zoveel gingers zag ik. Maar Oliver Nipple kon ik nergens zien. Even dacht ik na, "waarom is Oliver Nipple er niet bij?" Ach ja wat maakt het uit. Die domme dichter zal vergeten zijn dat het vandaag was.

Voor ik het wist ging een van de mannen voor mij in de tijdmachine. Ik was verdwaald in mijn gedachten over mijn haat naar Oliver Nipple dat ik de tijd vergat. Gelukkig ben ik nu weer wakker. Angstigend maar toch dapper stap ik in de tijdmachine. Daar ga ik dan.

 Even zag ik een zeer felle flits en voor ik het wist zat ik in een soort kinder-colosseum. Ik wist niet wat ik ervan moest denken.

Op zich was het wel mooi gebouwd, alleen vind ik het colosseum van ons, de Romeinen echt een stuk beter. Ik werd een beetje zenuwachtig van al deze kinderen hier op deze wannabe colosseum. Mijn doel was om de 3 andere romeinen te spotten en toe te spreken wat ons plan zou zijn.

Voor ik het wist kwam ik terecht bij een groepje mensen "Ma how seg, das Gaston van pagina 33!" Het groepje keek mij in shock aan. Blijkbaar hebben ze over mij geleerd. Dat vind ik een beetje creepy. Gelukkig was het groepje best aardig. We hebben kennis gemaakt en ze leken me allemaal best cool. Behalve 1 jongen die echt mega irritant was. Ik denk dat zijn naam Vincent is ofzo. 

"Hoe kunnen we je helpen om je missie te voltooien?" Zei Maya. "Jullie moeten mij helpen de 3 andere romeinen te vinden. Ik denk dat ze hier ook ergens zijn." Zei ik

"Ik denk dat ze onder het afdak zitten. Laten we daar zoeken" zei Chloe, maar voor een of andere reden was de rest van de groep er niet mee akkoord. 

Toch ging ik met Chloe onder het afdak. Het was best wel mooi daar, ik snap niet dat haar vrienden het daar zo haten. Ik zag ineens een groep jongens Chloe had hun ook opgemerkt en keek observerend naar hem. Tot mijn verbazing zag ik iemand die super hard op Oliver Nipple leek. "Wie is die jongen daar?" Vroeg ik. "Dat is Thibe." Zei Chloe.

Ik was in shock. Oliver zijn volledige naam is namelijk: Oliver Thibe Nipple... zou dit toeval zijn? Of hoe is Oliver in deze tijd beland???

Tot mijn verbazing kwam Jasmin ook onder het afdak. Ze liep tegen een knappe jongen aan en keek boos. "Ben jij Lennert Luyten? Ik zie het aan je kuiten. Ga toch terug naar buiten. Je hebt mooie ogen, maar ik heb je bedrogen. Ik liep expres tegen je aan maar jij ziet mij niet staan!" Iedereen was in chock. Zelfs de microscopische neurologische molecules die geen woord Nederlands spreken konden merken dat Jasmin enorm verdrietig was. 

Lennert keek emotieloos hoe Jasmin weghupelde terwijl de miljoenen miljarden tranen van haar kaak gleden als een waterglijbaan. 

Einde hoofdstuk want ik hou van cliffhangers MUHAHAHAHA