លក់ឱ្យព្រះអង្គម្ចាស់ (yoonmin)

Episode 2

ពេលខ្ញុំចាប់ផ្តើមដើរទៅសាលា ហេតុអ្វីខ្ញុំមិនសប្បាយចិត្ត តើអ្នកត្រូវការអ្វីដើម្បីសុភមង្គល? ខ្ញុំសូមជូនពរឱ្យខ្ញុំនៅជាក្មេងតូចស្លូតត្រង់ទាំងអស់ ក្មេងតូចៗបានសប្បាយរីករាយដោយសារតែអ្វីដែលងាយស្រួល និងសាមញ្ញ ប៉ុន្តែពួកគេមានអារម្មណ៍ល្អផងដែរ ខ្ញុំមានអារម្មណ៍ដឹងតែមិនសប្បាយចិត្ត....

ឃើញក្មេងៗសប្បាយ ចូលរៀនជាមួយគ្នានិងញ៉ាំអាហារថ្ងៃត្រង់ជាមួយគ្នាជីវិតពិតជាអស្ចារ្យណាស់ ប៉ុន្តែសម្រាប់ខ្ញុំ ខ្ញុំគ្រាន់តែគ្មានប្រយោជន៍ គ្មានអ្នកណាចង់ធ្វើមិត្តមួយខ្ញុំទេ បន្ទាប់ពីម៉ាក់ខ្ញុំលាចាកលោកឪពុកចុងរបស់ខ្ញុំ បែរជាធ្វើបាបខ្ញុំទៅវិញ។ ស្រវឹង​ហើយ​វាយខ្ញុំ​ដូច​ជា​ខ្ញុំ​ជា​អ្នក​វាយកាបូប​ឬ​អ្វី​មួយ។ មានពេលមួយដែលគាត់ស្ទើរតែចាប់រំលោភខ្ញុំប៉ុន្តែអរគុណដែលខ្ញុំបានរត់គេចពីគាត់និងមិត្តភក្តិរបស់គាត់ដែលឈឺ គំនិតនោះនៅតែដដែល ខ្ញុំព្យាយាមបំភ្លេចវាប៉ុន្តែខ្ញុំធ្វើមិនបាន វាគ្រាន់តែប្រាប់ខ្ញុំថាខ្ញុំគ្មានផ្ទះ។ផ្ទះគឺជាកន្លែងដែលអ្នកមានអារម្មណ៍ថាមានសុវត្ថិភាព ខ្ញុំមិនដឹងថាមានអ្វីកើតឡើងចំពោះខ្ញុំទេ ខណៈពេលដែលខ្ញុំនៅក្នុងឋាននរកនោះ វាធ្វើឱ្យខ្ញុំភ័យខ្លាច។ខ្ញុំតែងតែត្រូវគេធ្វើបាបនៅសាលា ព្រោះខ្ញុំជាខ្ទើយ។ វាគួរឱ្យអស់សំណើចណាស់ដែលមនុស្សស្រលាញ់ភេទដូចគ្នាមានន័យថាសប្បាយចិត្ត ហើយខ្ញុំគ្រាន់តែនិយាយអំពីរបៀបដែលខ្ញុំមិនសប្បាយចិត្ត។

មនុស្ស​ស្រី​មិន​ដែល​និយាយ​លេងសើច​ជាមួយ​ខ្ញុំ​ទេ ពេល​ចូល​រៀនគេ​សើច​ដោយ​គ្មាន​ហេតុផល ហើយ​ខ្ញុំមិន​អាច​គិត​ថា​គេ​សើច​ពីខ្ញុំ​ទេ។ ក្មេងប្រុសតែងតែធ្វើបាបខ្ញុំ ពួកគេនឹងបន្ថែមថ្នាំលាបពណ៌ស្វាយ និងពណ៌ខៀវនៅលើដងខ្លួនរបស់ខ្ញុំ បន្ទាប់ពីឪពុករបស់ខ្ញុំ។តាម​ជំហាន​របស់​គាត់ ហើយប្រសិនបើ​គាត់​ខកខាន​កន្លែង​មួយពេល​វាយ​ខ្ញុំ គាត់​មាន​អ្នក​មកបំពេញ​វា ដែល​ជា​ក្មេងប្រុស​នៅសាលា​របស់ខ្ញុំ។

ខ្ញុំស្អប់ពិភពលោកនេះព្រោះវាជា

មិនមានន័យសម្រាប់ខ្ញុំទេ។ មានពាក្យចចាមអារ៉ាមខ្លះថាថ្ងៃនេះព្រះអង្គម្ចាស់ minyoongi យាងមកសាលាយើង វាគ្រាន់តែជាពាក្យចចាមអារ៉ាមដែលខ្ញុំគិតថាប៉ុន្តែបន្ទាប់ពីអាហារថ្ងៃត្រង់ដែលខ្ញុំបានចំណាយក្នុងបណ្ណាល័យ ពួកយើងត្រូវបានគេហៅចូលសាលមួយ ខ្ញុំបានធ្វើដំណើរទៅទីនោះមុននេះ ព្រោះខ្ញុំមិនមានអ្វីផ្សេង ដើម្បីធ្វើ ខ្ញុំគិតថាវានឹងទទេ ប៉ុន្តែវាមិនមែនទេ។ នៅទីនោះគាត់បានឈរនៅទីនោះដោយមានអង្គរក្សរបស់គាត់នៅពីក្រោយគាត់ នាយកសាលា និងគ្រូមួយចំនួនកំពុងនិយាយជាមួយគាត់ ខ្ញុំគិតថាវាលឿនពេក ដូច្នេះខ្ញុំចាកចេញពីសាល សង្ឃឹមថាគ្មាននរណាម្នាក់កត់សម្គាល់ខ្ញុំទេ។ កណ្តឹងបានបន្លឺឡើង។ ខ្ញុំជាអ្នកដំបូងដែលចូល ដូច្នេះខ្ញុំអាចជ្រើសរើសកន្លែងអង្គុយរបស់ខ្ញុំបាន។ ខ្ញុំ​មិន​ចង់​អង្គុយនៅ​ខាង​ក្រោយ​ទេ ដោយសារ​កម្ពស់​របស់ខ្ញុំ ខ្ញុំ​នឹង​មិន​អាច​មើល​ឃើញ​របស់មួយ​បាន​ទេ ដូច្នេះ​ហើយ​ខ្ញុំ​ជ្រើសរើសអង្គុយ​កន្លែង​មួយ​នៅ​ជួរ​កណ្តាលប៉ុន្តែ​នៅ​គែម។

ខ្ញុំកំពុងសម្លឹងមើលភ្លៅរបស់ខ្ញុំ ខណៈពេលកំពុងរាប់ចំនួនដងដែលទ្វារសាលបើក និងបិទ ខ្ញុំបាត់បង់ការរាប់ដែលមានន័យថាមានមនុស្សច្រើននៅទីនេះរួចហើយ។

គាត់ចាប់ផ្តើមនិយាយដំបូង គាត់និយាយជំរាបសួរយើងទាំងអស់គ្នាប៉ុន្តែគាត់មិនបានរំខានខ្លួនឯងទេ មនុស្សគ្រប់គ្នាដឹងថាគាត់ជានរណា គាត់បន្តនិយាយអ្វីមួយអំពីជីវិត ពាក្យឆ្លាតវៃឃ្លា សាកលវិទ្យាល័យ និងអនាគតរបស់យើង។ គ្មានអ្វីដែលគួរឱ្យចាប់អារម្មណ៍សម្រាប់ខ្ញុំដែលដឹងពីវិធីនេះសម្រាប់តែអ្នកមានប៉ុណ្ណោះ។

ថ្ងៃណាក៏កន្លងផុតទៅ ខ្ញុំហៀបនឹងត្រឡប់ទៅផ្ទះវិញបន្ទាប់ពីរៀន ព្រោះបើខ្ញុំមិននៅផ្ទះនៅម៉ោង ៣:៣០ រសៀល ប៉ាខ្ញុំនឹងផ្តល់ឱ្យខ្ញុំនូវការវាយដំបន្ថែមដែលជានរក។

ខ្ញុំបានពិនិត្យមើលម៉ោងហើយវាបាននិយាយថាម៉ោង 3:00 ។ អូទេ!

ខ្ញុំខ្លាចងងឹត តែម៉ោង 3 រសៀលមិនទាន់ងងឹតទេ ទើបខ្ញុំសម្រេចចិត្តកាត់ខ្លី ដើម្បីទៅផ្ទះលឿនជាងមុន។ ពេលខ្ញុំដើរតាមផ្លូវដ៏វែងរវាងអគារពីរ ខ្ញុំបានឮអ្វីមួយ។ខ្ញុំភ័យខ្លាច ហើយងាកទៅឃើញឆ្មាខ្មៅរត់ពីមុខខ្ញុំ ខ្ញុំបានបន្តនិយាយជាមួយខ្លួនឯងថា វាគ្រាន់តែជាឆ្មាប៉ុណ្ណោះ ហើយមិនមានអ្វីទៀតទេ។ ខ្ញុំបានងាកហើយព្យាយាម

ភ្លេចឆ្មានោះហើយចាប់ផ្តើម

ដូចជាបន្តការស្លាប់របស់ខ្ញុំ

ដំណើរទៅ "ផ្ទះ" របស់ខ្ញុំ។ខណៈពេលដែលខ្ញុំកំពុងដើរ ខ្ញុំដូចជាបានឮសំឡេងខ្សឹបខ្សៀវដ៏ចម្លែកទាំងនោះម្តងទៀត ហើយខ្ញុំមានអារម្មណ៍ថាដូចជាមាននរណាម្នាក់កំពុងមើលខ្ញុំ

ខ្ញុំបានដល់ពាក់កណ្តាលផ្លូវ ពេលខ្ញុំមានអារម្មណ៍ថាមានអ្វីធំរុំជុំវិញមាត់ និងច្រមុះ បន្ទាប់មកខ្ញុំបាត់បង់លំនឹងពេលខ្ញុំដួលទៅដី។ ចក្ខុវិស័យរបស់ខ្ញុំរសាត់បន្តិចម្តងៗ រហូតដល់វាក្លាយជាពេញលេញ

___________________________

TO BE CONSIDERED ✨🥰

Thank for Support 😊🙏