ʟᴏᴠᴇ ʏᴏᴜ ᴍᴏʀᴇ(ᴏɴʟʏ ʏᴏᴜ)

Part( 2 )

'ဒေါက်..ဒေါက်'

''ဝင်ခဲ့ပါ''

တံခါးခေါက်သံကြောင့်...ဝင်ခွင့်ပေးလိုက်သည်

''ဘာကိစ္စရှိလို့လဲjoy''

''ဟို..mr.manobanက
(...)စားသောက်ဆိုင်မှာဧည့်သည်တစ်ယောက်နဲ့
သွားတွေ့လိုက်ပါတဲ့...သူ မအားလို့တဲ့''

''အော်အင်းအင်း...ဒါပဲမလားသွားလို့ရပြီ''

''Nae''

''ခဏနေဦး''

''Nae''

''ဧည့်သည်ကဘယ်သူလဲ''

''mr T.O.Pပါ''

''အော်..အင်း''

joyထွက်သွားပြီး..
ထိုင်ခုံရဲ့ထိပ်ကိုနောက်စိလေးမှီကာ..
သက်ပြင်းအရှည်ကြီးချမိလိုက်သည်

''ဟူး..ပင်ပန်းလိုက်တာ''

lisaလည်းအလုပ်တွေပြီးတာနဲ့
Daddyခိုင်းထားတဲ့ကိစ္စသွားရဦးမည်

mr.Topအား သွားတွေ့ပြီးဆိုင်ထဲကအထွက်..

''အာ..မိုးတွေရွာနေတာပဲ''

ခပ်တိုးတိုးလေးသာပြောလိုက်ပြီး
ဝတ်ထားတဲ့အနွေးထည်ရဲ့ခေါင်းစွပ်ကိုစွပ်လိုက်ပြီး...ကားရှိရာဟိုဘက်အခြမ်းသို့..
လမ်းရှင်းတာနဲ့ပြေးသွားလိုက်တာ..

အရှေ့တည့်တည့်တိုးဝင်လာတဲ့
ကားကိုတွေ့လိုက်တာကြောင့်lisa
ရှော့ရကာမြေပြင်ပေါ်သို့လဲကျသွားတယ်

ကားပေါ်ကဆင်းလာတဲ့သူက
မိန်းကလေးတစ်ယောက်မှန်းသိသော်လည်း
ထီးနဲ့ကွယ်နေတာကတစ်ကြောင်း
မိုးတွေရွာနေတာနဲ့
ဘာကိုမှသဲသဲကွဲကွဲမမြင်ရတာကတစ်ကြောင်း
လဲကျသွားတဲ့အရှိန်နဲ့
ခြေထောက်ကလည်းနာနေတာက
တစ်ကြောင်းကြောင့် အပေါ်ကိုလည်းမော့မကြည့်မိ
ပါးစပ်ကပဲ...

''ရှင်ဘယ်လိုလူလဲ..
လူတစ်ယောက်လုံးလာနေတာကို..မမြင်...''

ဒေါသထွက်ပြီး..ဝတ်ထားတဲ့အနွေးထည်ရဲ့
ခေါင်းစွပ်ကိုချွတ်ကာ
မော့ကြည့်လိုက်တဲ့အခါ
မြင်လိုက်ရတဲ့မြင်ကွင်းကြောင့်lisaမှာတအံ့တသြ

''ဒီမှာမိန်ခလေးရှင့်..ဘာဖြစ်သွားသေးလဲဟင်''

ဒီမျက်နှာလေး..
အရမ်းလွမ်းဆွတ်နေခဲ့ရတဲ့ဒီမျက်နှာလေး
နှစ်တွေလတွေအများကြီးကြာသွားတာတောင်
ဒီပါးဖောင်းဖောင်းလေးတွေကပျောက်ကွယ်မသွား
7နှစ်ကြာ ရင်မခုန်တော့တဲ့ဒီနှလုံးသားဟာ
အခုကျတော့..လျင်မြန်စွာအလုပ်လုပ်နေလိုက်တာ..