49

16 4 5
                                    

I smiled at the camera. "Hello..."

"This is Yna Daffodil Ruiz." Pakilala ko.

Matagal akong napatitig sa kamera. I was familiarizing my face, huling beses ko na siguro itong magagawa.

"This is my one-hundred and fifty-one days being caged in this hospital. My life almost reach its end." Mahinang usal ko.

Agad nangilid ang mga luha ko. Ngayong nakikita ko na ang repleksyon ko, masasabi kong wala na talaga akong balak na lumaban pa. I was so drained, and tired.

"I am so... happy. Matatapos na ang lahat."

Matatapos na ang pagpapanggap ko. To my mother who end her life because of my fucking father, wait me. Pagod na akong magpanggap na kaya ko pang indahin ang lahat.

Ikakasal na si papa. At kailan ko lang din nalamang nanay pala ni Endaya ang bago niyang nobya. Anak ako sa labas, kahit nanay ko ang nauna.

Hindi ko na rin kayang tanggapin ang ‘kasalanan mo kung bakit ganito ang buhay mo’ na linyahan ni papa. I am just a mistake, kaya ba sa akin lahat ng sisi?

"If someone see this video, pakisabi naman kay Meneses na may iniwan akong sulat. Matutuwa 'yon kapag..."

Nakilala ko si Kacis sa Garden of Fate o ngayo'y tinatawag na Dandelions Field. Ang bansag sa akin ng lahat ay ‘sungit’, para raw kasi akong may galit sa mundo na siya namang totoo.

Pero mas galit ako sa sarili ko dahil nabuhay pa ako.

"K-Kapag nalaman niyang may reply na ako sa mga messages niya! Halos anim na buwan din akong walang paramdam, paniguradong n-nagtatampo na sa akin 'yon," I smiled weakly with my teary eyes.

"Kacis..." I bit my lower lip when I uttered his name.

Who would've thought I will be given a chance to love someone that is not my mother. Akala ko ay wala na akong karapatan, pero ang totoo ay ako mismo ang nagtanggal nito sa sarili ko.

"Sorry... I am sorry... for not allowing you to enter in my life. But I promise, you own the biggest part, the most memorable, my one and only, the highlight of my sufferings."

A tear escaped in my eyes. Pinalis ko agad ito kaya nahagip sa camera ang dextrose ko.

"I'm sorry for hiding... myself and my feelings for you. I love you, lavender." I removed those devices by myself before stepping outside the living earth.

SunflowerWhere stories live. Discover now