درود. حدودا سه ماه هست که از مرگ دخترِ ایران، مهسا امینی و شروع اعتراضات سراسری میگذره!
این مدت، وقتی پامو از خونه بیرون میذارم، بوی آهن خون تا اعماق مغزم نفوذ میکنه، حس میکنم رو زمینی راه میرم که وجب به وجبش رو پیکر بی جون هموطنام پر کرده.
همین چند وقتی که گذشت، بیش از پیش با حقایقی روبه رو شدم که قلبمو به درد اورد. حقوق بشر؟ الان دیگه یک طنز محسوب میشه. یونیسف پست راجع به کودکان جهان میذاره و درباره خشونت علیه کودکان اوکراین و عراق حرف میزنه؛ پس فرزندانِ ایران چی؟ دولت ها کند واکنش نشون میدن و باوجود قدرتی که دارن حرکت خاصی ازشون دیده نشده! خیلیا فقط تهدید کردن و بعد از سه ماه همچنان عملی صورت نگرفته! حالا متوجه شدین چرا میگم حقوق بشر طنزه؟ تو جهان کنونی انسانیت و عدالت هم وابسته به منفعت ابرقدرت هاست. این مردم عادی هستن که مثل همیشه قربانی میشن. خیلی وقته واقعا نخندیدم و شاد نبودم. غم عجیبی کل وجود منو دربر گرفته. تو سال مهم و سرنوشت سازی از زندگیم قرار دارم و تا خواستم دستمو رو زانوم بذارم و دویدنو شروع کنم، آوار خون خواهرا و برادرام، مریضی و بیحالی، حال بد کشورم و افسردگی گریبان گیرم شد. با اینحال همچنان امید دارم، به فردایی روشن و به تحقق آرزو ها...
زندگی همیشه پستی بلندی داره. چه کنیم که ما موجوداتی مقاوم، امیدوار و انعطاف‌پذیر آفریده شدیم؟
به امید آزادی🤍
YOU ARE READING
ME
Fanfictionیک شات آشنایی به سلامتی جسم یک شات درد و دل به سلامتی روح و روان یک شات معرفی و پیشنهاد به سلامتی اوقات فراغت یک شات اطلاعات و آگاهی به سلامتی عقل یک شات آزادی به سلامتی ما🥃🥀🤍
