At Sunset

Prologue

"Risen please naman oh, paki-explain naman oh hindi ko talaga maiintindihan kung bakit mahigit dalawang buwan mona akong iniiwasan" i cried while saying those words, i grabbed his right arm trying to stop his walk. He stop on walking for a while and for a second he continiously walking away from me.

"Risen!" I shouted his name. "Risen! Please pakipaliwanag naman oh hindi ko na talaga alam ang gagawin ko, gulong-gulo na ako. I need your explanation Risen. Tell me what's happening. What's happening to us? Please tell me." I added and he stopped walking and our eyes met for a reason.

"Stop." He said calmly.

"Yes, if you want titigil na ako sa pamimilit sayo sa pagtatanong basta sasama ka na sakin pauwi ng maynila. We will start again kahit ano man yong dahilan mo wala na akong paki-al-----.

"Stop loving me!" He shouted

I cried, hindi ko na kaya. Ang bigat ng dina-dala ko halos sa mga ilang buwan kong pinag-ipunang mga luha ay bumuhos nalang bigla. Hindi ko na alam ang gagawin ko ang daming mga tanong na hindi ko pa alam kung saan ko mahahanap ang mga sagot. Gulong-gulo na ako, pagod na pagod na ako physically and emotionally. Dagdag pa nang kay haba-habang biyahe mula Maynila to Isabela.

"Risen ano? Baki---" i asked him. Paano, bakit?

"Will you stop loving me,Sunny." He said.

I don't know what is the best answer i will give to his damn question. Ano ba naman to. Ang sakit-sakit. Minahal ko naman siya. Minahal ko siya ng buong siya. Binigay ko naman lahat ah,kulang pa ba yon?

And afterward he left me saying those word. Humagulhol nalang ako sa iyak. Idadaan ko na lang to sa isang bagsakan. Habang pinagmamasdan ko siya papalayo sakin ay unti-unti kona siyang hindi nakikita marahil sa dame ng patak ng luha na nang-gagaling sa aking mga mata. And then suddenly my phone rang. Kaya pinunasan ko ang aking mga mata kung sino ang tumatawag. I smiled when i saw who is calling to me. Ang gung-gong na naman. Ang kulit naman ng isang ito. And i answer his call.

"Hello" sabi ko agad sakanya.

"Tumigil kana sa pag-iiyak nagmumukha kanang tanga." Sagot niya,ano? Nandito kaya siya? Pero, alam ko nasa Cebu ngayon siya para dumalo sa kasal ng pinsan niya.

Palinga-linga ako sa paligid kung tama ba ang hinala ko na nandito siya pero wala naman akong nakikitang ibang tao rito bukod sakin.

"Ano bang pinagsasabi mo Troye, hindi ako umii----" i stopped when i felt someone grabbed my shoulder. Natakot ako, kinabahan nalang ako bigla sa biglaang paghawak niya sa balikat ko.

"Ano ba naman Troye masyado mo kong binibigla. Bakit ka pala nandito?" Tanong ko, baka kase kanina pa siya at nakita niya kameng nag-uusap ni Risen. Which is wala naman siyang pake.

"Uwi na tayo Sunny, masyado kanang kaawa-awa sa pinag-gagawa mo." Ou tama, masyado na talaga akong pagod at kaawa-awa,gusto konang mag-pahinga at matulog ng buong araw sa kama ko.

" Sige" pagsangayon ko, gusto konang umuwi. Pagod na ako sakanya. Pagod na ko sa kahanahanap ng sagot. Napapagod na akong katatanong sakanya na hindi manlang kayang sagutin ang mga tinatanong ko. Hindi ko napigilang malungot sa sinabi niyang titigilang kona siyang mahalin. Sa pag-iisip ko palang ay parang mamatay na na ako. Mamatay na ako sa sobrang lungkot. Kung yun din naman ang gusto niyang mangyari siguro wala na akong magagawa. Susuko na ako.

Author's note: Ahmmm hindi naman ako marunong magsulat ng story eh ginawa ko lang to para naman malibang lang ako. Hindi ko rin poborito ang subject na english patungkol sa paggawa ng tamang grammar kaya hindi ako magaling pagdating sa mga eng eng na yan, sorry nalang hahahaha! Bago lang din ako sa kamunduhang ito mas gusto ko talaga ang magbasa kaysa maglahad ng feelings tungkol rito. Wala naman talaga akong maipagmamayang bukod sa pagiging loyal ko. Wala akong hangad kundi trip lang ang lahat ng ito, yun lang. :)

-jayjian