SEN BENİMSİN

RAHATLATICIM

......Asya gittikten sonra daha doğrusu ben ona gitmesini söyledikten sonra oturup adam akıllı düşünmeye karar verdim.Belkide Asya haklıydı bu yaptığım yalnızca kendime zarar vermekti.Belki de annem burda olsa bana bi terlik fırlatıdı. Durdum çünkü annemin gidişinden sonra ilk kez gülümsemiştim O' nu düşünmek bile beni mutlu ediyordu. Ayağa kalktım üzerime çeki düzen verdim ve saçlarımı salaş bi şekilde topladım ağlamaktan kızarmış gözlerimi fondotenle kapatmaya çalıştım artık olduğu kadar ve dışarı çıktım. Artık bu koskoca evde tek başımaydım o lanet herif (babası) ara sıra yanıma gelip bana yapmacık ilgiler gösterse de yine de dostlarım dışında yapa yalnızdım. Sahile doğru bisikletimle giderken yanımdan tıpkı benim gibi bisikletli bi çocuk geçti. İçimden ne kadar yakışıklı olduğunu söylesem de önüme bakmakla yetindim. Annemin vefatından sonra polisler evi aramışlardı beni sorguya çekmişlerdi ve buldukları birkaç delille gitmişlerdi. Yaptıkları yanızca buydu. Hiçbi çaba sarf etmemişlerdi. O sıralar şimdiki halime göre çok daha kötü durumda olduğumdan çok fazla üstünde durmadım ama bu canice olayı kim, niçin yapsın ki? Benim annem melek gibi bi kadındı neden? Düşüncelere dalmışken birden dengemi kaybedip yere düştüm, acı içinde kıvranırken o bisikletli yakışıklı hemen yanıma gelip kalkmama yardım etti. Teşekkür edip üstümü başımı düzelttim. Önemi olmadığını söyledikten sonra bisikletine bindi. İlerlemeden önce: Sende mi sahile gidiyosun? evet cevabım üzerine beraber gitme teklifinde bulundu ve bu kadar kibar ve tatlı bi erkeğin iseteğini tabiki kabul ettim. Birlikte ilerlerken ismini sordum ve ismi Ömür müş. Bende Nefes dedim ve tanışma faslına devam ettik ne kadar uyumlu isimlerimiz var dediğimde ikimiz de gülümsedik. Artık sahile geldiğimizde bisikletlerden inip bi banka oturduk ve sohbetimiz iyice koyulaştı.

-Kaç yaşındasın? ben 17

- aa ben de 17 konuşurken kullandığı mimikler ve içtenliği gerçek anlamda muhteşemdi. O sırada önümüzden geçen pamuk şekerciden iki pamuk şeker aldı ve birini bana uzattı. Aslında mahcup olmuştum çünkü bu benim aklımın ucundan bile geçmemişti içimden kendi kendimi -ahmak ve pinti Nefes - diye geçirirken istemsizce kaşlarım çatılmış olmalı ki Ömür bana ne düşündüğümü sordu: Hiiiç yalnızca beni mahcup ettin demem üzerine içten bir kahkaha attı ve bu sırada şekerden pembeleşmiş dudaklarını görmem üzerine ben de kahkaha attım. Belki de kahkahalarımızın aynı sebepten patladığını sanıyo olabilir ama pembeleşmiş dudaklarına güldüğümü tabiki ona söylemiycektim. Nefes dedi ve durdu bişey söliycekmiş ama çekiniyormuş edasıyla bir duraklamaydı bu ve en sonunda telefon numaranı alabilirmiyim dediğinde aslında tereddüt etsem de bunu belli etmeden gülümsedim ve bilmediğim bi neden de olsa kendimi ona çok yakın hissediyordum. Sanki uzun zamandır tanışıyormuşçasına yakın. Telefon numaralarımızı karşılıklı verdikten sonra beni aramasında bi sakınca olup olmadığını sordu. Hayır tabiki ne sakıncası olabilri ki. Sadece gülümsemeyle yetinerek bana döndü. Nefes fark ettimde bi sıkıntın mı var sürekli dalıyorsun ve gözlerin ya bilirsin işte hüzünlü bakıyor.

Bu beklemediğim ani soru karşısında o aptal gözyaşlarım yine ve yine bana hayinlik yaptılar ve gözlerim dolmaya başladı. Şeyy aslında. Derin bi nefes aldım ve ona annemin, meleğimin vefat ettiğini söyledim. O da tıpkı benim onun sorusuna şaşırdığım gibi buna şaşırdı ve gözlerinde ki pişmanlığı gördüm.

Ya lütfen kusura bakma bilmiyodum. Umarım seni üzmemişimdir. Bu sözleri üzerine o aptal gözyaşlarım damla damla akmaya başladı ve yine şaşırtıcı bir şekilde bana sarıldı. Evet bana sarıldı. Ve bu anlatamayacağım bi şekilde beni rahatlattı. İlk başta havada kalan ellerimle ben de ona sarıldım ve başımı omzuna koyup kendimi biraktım. Bir süre böyle kaldıktan sonra kendimi toparlayıp kalktım. Ve ondan özür diledim. Ah Nefes ahh yine konuşturdun salaklığını biraz önce hiç tanımadığın bi çocuğa sarılıp ağladın ah be nefes ah ahh. Yine kendi iç sesimi konuştururken kalkmak istediğimi söyledim ve bisikletlerimize binip sahilden çıktık. Uzun ısrarları sonucu benimle eve kadar eşlik etmesine izin verdim ve pek fazla konuşmadan vedalaştık. Aslına bakarsan uzun zamandır bugünü bekliyomuş gibi mutlu ve rahattım. Tabi içimde hala bi burukluk vardı sonuçta benim canımdan bir parça kopmuştu. Şimdiden özlediğim anneciğimin yokluğunda sanırım rahatlamamı sağlayan kişi Ömür dü....