Şirin Mi Şirin Patates

~1

Sabah okula gitmek için hazırlanmıştım. Fakat yine vazgeçilmezimiz annem bağıra bağıra odama girdi ve şok oldu.

"Arel kızım bişey mi oldu sana iyimisin kızım ?"
"Evet Ayliz sultan " ben herzaman anneme Ayliz sultan derim benim hoşuma gidiyor nabayım.Bu arada adım Arel lise ikiye gidiyorum arkadaş çevrem çok yoktur aslında benim arkadaşım yok yeniyim burada babamla annem ayrılar babam beni özel okula yazdırdığından beri arkadaşım yok sağolsun istemediğim halde beni bu okulda hapis hayatı yaşatıyorlar bence yeterli bu kadar sonra devam ederiz.Hemen kahvaltımı yaptım daha doğrusu ayak üstü yemek ağzıma tıkıştırdım bişeyler hemen ayakkabılarımı giyip çıkarken anneme seslendim

"Ayliz sultan ben çıkıyorum " annem hemen seslendi

"Arel benim akşam toplantım var yemeğe bekleme tatlım " bende hemen atladım
"Tamam annee !" Ayağımla ritim tutarken bi yandanda asansörü bekliyordum.Asağıya indiğimde servis gelmişti hemen koştum bindim.

Okulun önüne geldiğimizde indik okula hızlıca giriş yaptığımdan yere düşüyordum ki okulumuzun gizemli kişisi ve benim platonik olduğum Barkın beni yakaladı.Neden bu ya of şans meselesi lanet olsun.

"Yavaş olsana kızım " dedi yemin ederim bu çocuk dangalak ya sabah sabah.Bakmadan hızla sınıfa geçtim. Hızlı giriş yaptığımdan sıraya çarptım.

"Hay senin gibi sıranın " diyerek yerime geçtim.Sıkıcı bir edebiyat dersinden sonra kantine indim vazgeçilmezim kek ayranımı alıp bir sandalyeye oturdum.

Etrafa bakınırken bana bakan bi çift gözle karşılaştım.Hızla yanıma gelmeye başladı.

Kalbim yerinden çıkacaktı nerdeyse.Meraktan ölmüştüm.

Hay bin patates aşkına!!

Nolmuştu ki acaba ?

Evett inşallah bu kitabı devam etmek istiyorum daha yeniyim kusura bakmayın ama kendimi geliştirmeye çalışıcam sizde bana destek çıkarsınız neden olmasın .
Yorumlarınızı bekliyorum...