My own way

Waiting

Het werd donker, de jongen lag op het logeerbed te slapen. Ik keek toe hoe hij daar lag. Het kan toch geen toeval zijn dat hij hier terecht gekomen is ? Zijn been zag er dik uit. Het was opgezwollen. Hij had een dokter nodig. Mijn moeder had we toen ik klein was geleerd hoe ik een zalf kon maken voor wonden met enkele ingrediënten uit het bos. Ik herinner me dat alle ingrediënten aan de bosrand te vinden waren. Terwijl hij sliep ging ik stil de deur uit, ik nam een lichtje mee en keek voorzichtig rond of ik iets bedreigends zag. Alles was stil en er was niets te zien. Voorzichtig ging ik dichter naar het bos. Ik zocht de ingrediënten bij elkaar en toen ik het laatste ingrediënt plukte voelde ik een hand op mijn schouder, ik schrok en onderdrukte een gil toen ik zag dat het Emil was.
"Wat doe je hier ! Ik dacht dat je sliep."
"Ik sliep ook, maar ik werd wakker en zag dat je aan de bosrand zat, wil je dood ? Je staat hier je leven te riskeren !"
"Ik plukte ingrediënten voor een zalfje voor je been."
"Dankje maar kom nu gauw mee naar binnen, dit wordt onze dood."
We liepen snel naar binnen en terwijl ik het zalfje maakte vroeg ik hem wat over het bos. Veel zei hij niet behalve dat het gevaarlijk was. Maar wat er zich in dat bos bevond zei hij niet. Ik hoopte maar dat mijn ouders snel thuis waren. Ik zou zo graag weten wat er zich in dat bos bevind. Wat is er zo gevaarlijk aan dat bos ? Waarom mag ik er niet in gaan ? Waarom moet ik s'nachts binnen blijven ? En waar kwam die wolf vandaan ? Ik heb er hier nooit eerder een gezien. Ik gaf hem mijn zelfgemaakte zalfje en hij smeerde het dankbaar op zijn gewonde been. Ik nam een windel uit de kast en winde het rond de wond. Daarna ging hij wat rusten. Ik sloot terwijl het gehele huis weer af zoals elke nacht en ik kroop in bed. Zoals elke nacht hoorde ik weer gefluister. Deze keer vluchtte ik niet naar de kelder, uiteindelijk viel ik in slaap.

Ik was al weer vroeg wakker, want vandaag zouden mijn ouders weer thuiskomen. Opgewonden versierde ik het hele huis voor hun thuiskomst. Emil hielp hier en daar met wat opruimen en schoonmaken en rond 12 uur was alles opgeruimd. Meestal kwamen mijn ouders rond 15 uur thuis. Nog 3 uurtjes wachten dus.
"Emil, ik ga even naar buiten. Wat bloemen plukken."
"Waarom riskeer je toch steeds je leven door naar buiten te gaan ?"
"Ik riskeer mijn leven niet, ik ga nooit voorbij de bosrand en het is middag."
"Nou en toen k gebeten werd door die wolf was het ook bijna middag."
"Maar jij zat in het bos !"
"Hier zit je ook in het bos het is gewoon een open plek in het midden !"
"Waar ben je zo bang voor ?"
"Ik ben bang voor dat bos."
"Wel blijf jij maar binnen ik ga."
"Je bent gek."
"Nee ik leef mijn leven en blijf hier niet als een klein kind zitten."
Ik ging naar buiten en zag dat Emil aan de deuropening keek wat ik deed. Ik plukte wat bloemen en wandelde terug richting hem toen ik zijn blik zag verstijven. Ik keek achter me en zag aan de bosrand weer die wolf staan. Ik schrok en wandelde voorzichtig achteruit naar de deur. Ik haalde mijn blik voor geen seconde weg van de wolf. Hij huilde maar bleef staan waar hij stond. Intussen was ik bij de deur aangekomen. Ik stapte naar binnen en sloot de deur achter me. Ik zakte geschrokken tegen de grond. Emil stond nog steeds onbewogen in schok. Ik begreep het niet. Sinds Emil hier is verschijnt die wolf overdag aan de bosrand. Waarom ? Nooit eerder hadden we een wolf gezien. Ik besloot het voorlopig van me af te zetten en verder te wachten op mijn ouders. Ik praatte wat met Emil en we leerden elkaar beter kennen. Ik vernam dat hij 18 was en dat zijn vader wilde dat hij trouwde met ene Kailey, maar omdat hij niet met haar wilde trouwen was hij het bos in gevlugt. Intussen was het al 16 uur en mijn ouders waren nog niet thuis gekomen. Ik snap het niet waar blijven ze ? Sinds ze weg zijn gaat alles mis. Ik hoop maar dat alles in orde is. Ik hoopte dat het niets was en dat ze in de loop van de nacht nog thuis zouden komen. Ik wachte en wachte, ik bleef de hele nacht wakker, maar ze kwamen maar niet.

Zo deel 2 is bij deze alweer af :)