Trapped (Rioflorido Siblings #1)

Simula

Simula

Time flies over us, but leaves its shadow behind— quoted from Nathaniel Hawthorne.

I, too, believe that as time passed by, its memories that comes from with it became our shadow that would either bring nostalgia or haunt us in the middle of the night.

Sometimes, I wonder whether I have made the right decisions. Sometimes, I regret not being able to fight for what I want and let myself be enslaved by people who abuse my kindness.

After all these years. The past adventures I made. The disastrous and chaotic teenage years I spent.

I'd randomly looked back and read my old letters from myself. My journal filled with photos from people I cherishes. A journal full of life and colors. And just then, memories came rushing back like a water in the river.

And in an instant. I was trapped back to where I was tasting the experiences of what first love is like...

Today is another memorable and special day for me.

Today is the day of my last year in high school. Twelfth grade, first semester.

Excited na 'kong pumasok dahil na-miss ko ang mga friends ko. Halos hindi rin kami nagkita noong bakasyon dahil in-enroll ako ni Mama sa driving school. But I was able to catch up with my friends from junior high.

Hopefully, hindi sobrang hectic ng schedule namin so I can still hangout with my junior high friends. Balak ko pa naman sanang ayain sila para mag group study session for our college entrance exams.

Pagkatapos kong mag-bihis ng uniform ay bumaba ako para kumain nang almusal.

Naabutan ko si Ate na kumakain kasama sina Mama at Papa.

"Good morning!"

"Oh! Parang ang saya mo yata ngayon, nak."

"Siyempre, Papa. Unang araw ko sa grade twelve tapos after ng year na 'to college na 'ko."

"Mabuti naman at masaya ka sa pag-aaral. Basta ang paalala ko lang sayo, huwag ka munang mag-boboyfriend at tingnan mo iyang mga anak ng kapitbahay natin. Kasing edad mo lang, ay hala doon mga buntis! Kaya unahin mo iyang pag-aaral mo dahil yan lang ang bagay na kailan man ay hindi mananakaw sayo. Kapag naka-tapos na at may trabaho, ay saka puwede ang boypren boypren!."

Tumango ako sa sinabi ni Papa saka pinagpatuloy ang pag-kain.

Truthfully, wala naman talaga sa isip ko ang magka-boyfriend.

Nakaka-distract lang 'yan sa pag-aaral. Naka-depende talaga sa tao kung kaya nilang i-balance pero para sa akin mahirap. Na-witness ko kung paano mag-breakdown ang mga kaibigan ko habang nag-eexam dahil hiniwalayan sila ng mga boyfriend nila. Tapos laganap pa ang mga cheaters.

Kaya ako? Ayoko. Hindi ako magbo-boyfriend dahil sakit sa ulo lang yan. Para kang aso na naka-tali. Gusto ko pang i-enjoy ang pagiging malaya ko at makapag-explore.

"Ikaw, Chriztine. Isa ka pa. Tapusin mo muna iyang pag-aaral mo bago mag-boypren. Kung bakit naman kasi nag-shift ka pa. Graduate ka na sana ngayon."

Ayan na naman si Papa sa hindi niya makalimutang pag-shift ni Ate noong third year college siya.

Sariwa pa sa alaala ko kung gaano ka disappointed si Papa noong mag-sabi si Ate na magshishift siya. Ayaw na kasi ni Ate mag-nursing. Gusto na daw niya ng accounting dahil mas in demand 'daw' 'to sa Pilipinas.

Sa huli, wala ring nagawa si Papa dahil nakapag-shift na si Ate. Full support naman si Mama kay Ate kahit medyo nanghihinayang siya sa perang nagastos at panahong nasayang sa nursing ni Ate na hindi natuloy.