Tiba tiba matanya tertancap pada syiling rumah.

"Eh kamu dah sedar?"

Dia cuba menggerakkan badannya tapi terasa sakit di perutnya.

"Luka kamu tu banyak kat perut ,jangan bergerak sangat nanti dia berdarah balik lepas tu jahitan terbuka."

"Saya kat mana ni pakcik?"

"Kat Osaka. Pakcik jumpa kamu kat tepi laut rumah pakcik ni. Tepi rumah ni laut,jadi pakcik terus nampak kamu kat situ. Nasib baik kamu hidup lagi. Padahal berita tentang kamu dah tersebar meluas satu dunia."

"Satu dunia? Dah berapa lama saya kat sini?"

"Dah 2 bulan,nak. Kamu orang Korea ye?"

"Haah pakcik. Kenapa?"

"Muka kamu mirip dengan anak pakcik. "

"Mana dia ? Ada kat sini?"

"Dia tinggal dengan mak dia kat Korea sana. Nama kamu apa?"

"Lee Haechan,pakcik. Dan pakcik?"

Terus muka pakcik tersebut berubah riak.

"Lee Taehun. Ni ayah kamu nak."

"Ayah? Ibu tak bagitahu pun ayah tinggalkan kami berdua! Dan dia tak bagitahu pun ayah kat mana"

"Takpe Haechan,salah ayah. Ayah yang tak mampu nak beri keinginan ibu kamu tu. Semuanya salah ayah."

"Jadi kamu tak mahu balik Korea? Tentu ibu masih mengharapkan kamu balik. Lagipun dia seorang je kan kat sana?"

"Ibu tak keseorangan ,ayah. Ada menantu dia kat sana sama sama. Dan mungkin cucu ayah pun ada. Sebab masa Haechan pergi haritu kandungan isteri Haechan dah sarat dan nak tunggu masa je."

"Kamu mesti balik nak,mereka tunggu kamu dah lama tu."

.
.

tbc

(C) You - Lee HaechanWhere stories live. Discover now