FORBIDDEN ( Homme d'affaire Series 1)

Chapter 1

Sofia pov

"H-how did you find this place?" I ask him

"Sinundan kita dahil gusto kita makausap"

"Wala na tayong dapat pang pagusapan"

"Pls mahal lets talk" nahihimigan ko ang Ang pagnamakaawa sa boses nya

"Ilang beses ko ba sasab-" d ko na tuloy Ang sasabihin ko dahil tinawag Ako ng mga bata.

Nakalimutan Kong may mga Kasama Pala kami dto maliban sa aming dalawa ni arold.

"Mama" tawag sakin ng bunso Kong anak.

At dahil doon tinignan ko Ang magiging reaction ni arold at kita doon Ang pagkagulat.

"A-anak mo?" Tanong nya

"Ryan pwede iakyat mo Muna Sila sa taas may pag uusapan lng kami" Sabi ko Kay Ryan at umakyat na Sila Kasama Ang mga bata.

"You don't need to know"

"I SAID ANAK MO BA ANG MGA BATANG YON??!!!" pagalit na tanong nito at dahil sa inis at Galit sinigawan ko Rin ito

"OO ANAK KO SILA!! ANO MASAYA KA NA? NASAGOT KO NA ANG TANONG MO? DAHIL KUNG OO UMALIS KA NA"

Mas Lalo syang nagulat dahil sa sigaw ko because I never shout at him before.

"A-ako ba Ang ama ng mga batang yon?" D agad Ako nakapag salita dahil sa tanong nito.

"H-hindi Ikaw Ang ama ng mga anak ko dahil Patay na Ang tatay nila" Sabi ko at umiwas Ako ng tingin sa kanya

"I know you Fia when you are lying or not so better say the truth kung ayaw mong umabot pa ito sa Korte malaman ko lng Ang totoo" dahil sa sinabi nito ay Lalo Akong na Galit

"ANG KAPAL DIN NAMAN TALAGA NG MUKHA MO!!! ILANG BESES KO BA KELANGAN SABIHIN SA IYO NA HINDI MO NGA SILA ANAK DAHIL PATAY NA ANG TATAY NILA" d ko maiwasan Ang maiyak dahil sa inis at Galit

"I know they are mine fia" may diin nitong Sabi

"Kahit ano pang sabihin mo Hindi mo Sila anak at pwede ba umalis ka nalang tulad ng ginawa mo noon tutal doon ka Naman magaling"

"Kaya Ako umal-" Hindi ko na sya pinatapos sa sasabihin nya dahil puro kasinungalingan lng Naman Ang lalabas sa bibig nya

"Wala Akong pakealam sa sasabihin mo kaya umalis ka na o tatawag pa Ako ng pulis para ipakaladkad ka"

"Babalik Ako Fia at sisiguraduhin Kong babalik ka sakin at sa Oras na malaman Kong anak ko Ang mga batang iyon pasensyahan nalang Tayo"

Umalis na sya at dahil sa panghihina napaluhod nalang Ako sa lapag at doon umiyak.

D ko namalayan na bumaba na Pala SI Ryan

"Ang mga bata asaan" tanong ko sabay hawi sa mga luha ko

"Nasa taas nakikipag laro sa mga ninang nila"

"Bhe are you ok?" Tanong ni Ryan

"Hindi ko alam bhe kung magiging ok pa Ako ngayong nahanap na Ako ni arold at Hindi lng Ako Ang nahanap nya kundi pati Ang mga bata" d ko nanaman maiwasan Ang maluha dahil alam kong lahat ng sinasabi ni arold ay ginagawa nya.

"Andito lng kami bhe d ka Namin iiwan"

Niyakap nya Ako at doon Ako umiyak Lalo dahil d ko na alam Ang gagawin ko.

"Tahan na bhe baka marinig ka pa ng inaanak ko at baka umiyak din Ang mga yon"

"Bhe pls help me aalis kami ng mga bata dto sa pilipinas"

"Sure ka ba jan??" Tanong nya

"Oo, sure na Ako Hindi pwedeng Magkita Ang mga anak ko at si arold"

"Sige bukas na bukas aalis na kayo I will book a flight papuntang Switzerland may bahay doon Ang family Namin pwede ka mag stay doon"

"Salamat bhe"

Kinagabihan ay inaayos ko na ang gamit Namin ng mga bata dahil Maaga kaming aalis bukas.

"Mama why mo po nilalagay Yung gamit Namin sa bag?" Tanong ng panganay ko.

"Aalis na Kasi Tayo dto baby pupunta Tayo sa malayo" Sabi ko

"D na po ba Tayo babalik dto mama?" Tanong Naman ng bunso ko

"D pa alam ni mama anak baka Hindi na"

"Mamimiss ko po Yung mga friend ko dto mama pwede po bang wag na po Tayo umalis?" Naiiyak na Sabi ng bunso ko

"Sorry baby pero need natin umalis dto don't worry marami Naman kayo magiging friend sa pupuntahan natin kaya tahan na" pag papatahan ko sa anak ko.

Pinatulog ko na Ang mga bata dahil Maaga pa kami gigising bukas.

Napatulog ko na Ang mga bata at Ako Naman ay dumiretso na sa kwarto ko para matulog.

At dahil din siguro sa pagod ay nakatulong agad Ako.

Kinabukasan

Nagising Ako dahil sa alarm clock kaya tumayo na Ako at pinatay ito.

Naligo na Ako at nag ayos ng Sarili

After ko mag ayos ay lumabas na Ako ng kwarto at pinuntahan Ang mga bata para gisingin.

"Babies gising na aalis na tayo" gising ko sa mga bata.

Bumangon na sila at inayos na Rin nila Ang higaan nila.

Pinaliguan ko na silang dalawa at binihisan dahil baka malate kami sa flight namin.

"Mama malayo po ba Yung pupuntahan natin?" Tanong ng bunso ko

"Yes baby kaya need na nating umalis" Sabi ko

Alam Kong ayaw nila umalis dto kahit din Naman Ako dahil napamahal na kami sa Lugar na ito at marami din kaming memories Ang binuo sa bahay na ito Kaso lng kelangan na naming umalis.

Bumaba na kami dahil malapit na daw Sila ryan.

After ilang minutes ay may bumusina sa labas kaya lumabas na kami at pag labas Namin ay bumaba na sa sasakyan Sila ryan para tulungan kaming ipasok Ang mga gamit Namin sa sasakyan.

Sumakay na ang mga bata sa loob ng sasakyan at pag tapos Namin mailagay Ang lahat ng gamit Namin ay pumasok na kami sa loob para makaalis na.

Habang nasa byahe kami d ko maiwasan alalahanin ang mga nangyari noon, kung paanong ang isang studyanteng tulad ko ay mahuhulog sa professor nya.

After ng ilang Oras ng byahe ay nakarating na kami sa airport.

Bumaba na kami ng mga bata sa sasakyan pero pag baba Namin ay sya namang dating ng mga sasakyang itim.

Huminto Ang Isang sasakyan at bumukas Ang pinto pag bukas ng pinto ay bumaba Ang mga lalaking may takip sa mukha.

Pag baba ay tinakpan nila Ang bibig Namin ng mga bata at sapilitang ipinasok sa sasakyan.

Kita ko kung paanong umiyak ang mga anak ko pero dahil mas malakas sila wala akong nagawa naipasok nila kami sa sasakyan.

Nang maipasok na nila kami sa sasakyan ay nagulat ako sa taong nasa loob ng sasakyan.

"Walang aalis" Sabi nya at may itinurok sya sakin dahilan para mawalan ako ng malay pero bago ako mawalan ng malay ay nakita ko ang ngiti na lumabas sa labi nya.

Next chapter

Authors note

Hi everyone thank you for reading my story pls vote love lots ☺️