9 Mektup 8 Kurban

1. BÖLÜM

Elimdeki koliler ile yeni taşındığım apartmana baktım.  Kafamı toplamak için aylık izin almıştım. Şuanda ise iznimin ikinci haftasındayım.

  Telefonumun çalmasıyla elimi cebime atıp arayana baktığımda Buket olduğunu gördüm. Tam açıyordum ki nakliyeci Hüseyin abinin sesiyle meşgule attım ve sırasıyla kalan kolileri eve aldık.

   İşimiz bittiğinde ise çalışanlara birer çay yaptım. Onları da ağırladıktan sonra odama geçtim. Saat çoktan on ikiyi gösteriyordu. Annemlerin çoktan uyumuş olacağını düşünerek onları aramayı yarın sabaha bıraktım.

   
   Elime kulaklığım ve karalama defterimi alıp balkona çıktım. Klasik müzik listesine girip RIOPY- I love you melodisini açtım ve kalemimi elime alıp etrafa baktım. Evim ormanlık bir alandaydı. Ormanlık bir alanda kim apartman yapar hiçbir fikrim yoktu.

   Uzun bir süre ne çizeceğimi düşündüm. Daha sonra ise evimin manzarasını çizmeye karar verdim. Sanırsam buna biraz geç karar vermişim. Çünkü saate baktığımda  gece üç olduğunu gördüm. Gözlerimi kapatmamak için zor duruyordum. Beni uzun bir mesafeden gören kişi uyku sersemi olduğumu görebilirdi. Hızlı bir şekilde karaladım. Ve vakit kaybetmeden kendimi yatağa attım.

    Sabah uyandığımda üstümde gereksiz yorgunluk hissediyordum. Bunu gece geç yatmama vererek mutfağa gittim. Dün Hüseyin abiler ile ev eşyalarımın yarısından fazlasını yerleştirmiştik. Bu yüzden rahattım. Kendime minik bir sandviç yapıp sandalyelerden birine oturdum.

   Bir yandan yiyor bir yandan da annemle mesajlaşıyordum. Annem bana çok düşkündür. Bunun sebebi evin tek çocuğu olmam aynı zamanda babamdan geriye kalan tek kişi olmam.

    Konuşma bittiğinde telefonu kapatıp yatağımı toplamaya gittim. O sırada yerde karalama defterimi gördüm. Alıp yerine koyacakken dün çizdiğim resim dikkatimi çekti.

   Dün de dediğim gibi bizim evin karşısındaki ormanlık alanı çizmiştim. İşin garip tarafı ise resme doğru yaklaşan - yani bana doğru- birisi vardı. Sanki son yerinde ise evimin altında bana bakıyor gibi çizmişim.

   Hızlıca salona gidip telefonumu elime aldım. Ardından fotoğrafını çektim. O sırada resmin arka tarafında gördüğüm mürekkepli sayfayı çevirdim.

   Mavi mürekkeple yazılmış bir yazıydı. Yazı zor okunur bir şekildeydi. Sanki kullanmadığı eliyle yazılmış gibiydi.

    " Seni tekrar görmek çok güzel"
                                                  Sevgilerle K

     Bir resmi bir de yazıyı açıp tekrar tekrar bakıyordum. Ardından hızlı bir şekilde balkona çıktım. Ve ormanlık alana baktım. Görünürde bir şey yoktu. Bina kameralarına bakmaya gittiğimde ise sadece gece kayıtları değil. O günün bütün kaydının silinmiş olduğunu gördüm.

    Yapacak başka bir şey olmadığı için en yakın arkadaşım Buket'i çağırdım. O da geldiğinde beraber evi toparladık. Ardından ona bu olayı anlattım. Fakat elimde bir kanıt olmadığı için bana inanmadı.

    Saat onda onu uğurladığımda kalan işleri yaptım. Kıyafetlerimi alıp dolaba gidip açtığımda içinden bir kutu buldum. Elime alıp baktığımda ise bunun burada yaşayan eski ev sahiplerinin birine ait olduğunu anladım. Çünkü kutunun üstünde FERİDE AKIN yazıyordu. Bu kişide yanlış hatırlamıyorsam benden önce taşınan kişiydi.

    Kızla bir sohbetimiz yoktu. Hakkında tek bildiğim  şey öldürülmüş olması . Ne kadar çok bu davayı soruştursakta elimize hiçbir kanıt geçmemişti.