F.L.A.M.E.S.

One

SHANTRIX's POV

"Shan!! Wake up!!"

"SHHHAAAANNNN!!"

"Oo na!! Ang ingay mo!! Nakakasira ka sa mood ko!" - ako at bumangon na

Hindi kasi ako titigilan niyan kung hindi pa talaga ako babangon. Minsan, ang hirap talagang may kaibigan ka eh.

Kung hindi niya gusto at gusto mo, hindi ka talaga papayagan. Kung gusto niya naman at hindi mo gusto, pipilitin ka pa rin, matupad lang ang kanilang gusto. -_-

"Ano nga pala ginagawa mo dito?"- ako

"Ako??"

"Ahyy hindi! Yang katabi mo ang kausap ko. Kita mo na ngang ikaw at ako lang ang nandito sa loob ng kwarto tapos tatanungin mo pa kung sino? Tsk."

"Kala ko kasi sarili mo ang kinakausap."

"Maraming namamatay sa maling akala."

"Eh? Wala naman akong nabalitaang maraming namatay dahil lang sa maling akala ah."

"Nanunuod ka ba ng balita?"

"Hindi."

"Yun naman pala eh, wala ka talagang mababalitaang kahit ano dahil hindi ka nanunuod."

"Ehhh?? -"

"Huwag ka nang magsalita dahil talo ka pa rin. Anong akala mo? Matatalo mo ako sa ganyan? Pwes, think 1000 times before you act. *grin*"

Sorry mga readers, ganyan lang talaga kami. Nagbabarahan sa isa't isa pero ako pa rin talaga ang panalo. Hahahaha!

"Tse! Maligo ka na nga diyan at magbihis dahil sasama ka sa akin ngayon sa school." - siya

"Ehh? Sa school na naman? Bakit ba love mo ang school?"

"Ayaw mo nun? May matutunan ka pa na hindi naituro sa mga magulang mo."

"Naks naman! Ganda ng speech mo ah. Hahahaha!!"

"Bilisan mo na nga! Pag hindi ka pa talaga natapos, sasabihin ko na talaga toh sa mga magulang mo na ang tamad mong pumasok sa school."

"Oo na po. Hintayin mo na lang ako dun sa living room. Ok?"

"Ok. I will come back here after 30 minutes when you will not finish what were you doing there. Understand?"

"Yeah, yeah. Whatever. Just go out of my room."