P3မိုးစက်တွေသာ

17 3 0
                                    

မိုးလေးတဖွဲဖွဲကျနေတယ် မိုးရေထဲမှာ ၀မ်းနည်းမှု့တွေ ပါနေသယောင်ပင် ဒါပေမဲ့လဲ အိမ်တစ်အိမ်ထဲက လူသားနှစ်ယောက်ကတော့ ပို့အာရုံနဲ့ကိုတိပ့်ဆိတ်နေသည်.........

'တီ...တီ....'

'ဟယ်လို....သရမင်းမောင်ပြောနေပါတယ်...'

'ဟုတ်ကဲ့ကိုသရမင်းမောင်.....ကိုသရမင်းမောင်ရဲ့အဖေနဲ့အမေ ကား Civilizationဖြစ်လို့ပါဗျ'

'ဗျာ!!!....ဟုတ်ကဲ့‌ဘယ်နားမှာလဲဗျ အမြန်လေးပြောပြပေးပါဗျ'

'ဟုတ်ကဲ့အဒါက (..........)'

'သရမင်းမောင် မင်းဘယ်သွားမလို့လဲ'

'မိနွယ်ရေ ....'

'ရှင်'

'အဖေနဲ့အမေကားCivilizationဖြစ်လို့တဲ့'

'ဘာ!!'

'ရှင် မိနွယ်လဲလိုက်မယ်လေ"

'မလိုက်နဲ့နင်အိမ်ကိုသေချာစောင့်ကြည့်ထား'

သရမင်းမောင်ကားသောကိုဆွဲပြီး အိမ်ထဲမှထွက်လာလေသည် ကားထဲသို့အ၀င်

'သူရမင်းမောင် ငါလဲလိုက်ခဲ့မယ်'

သူရမင်းမောင်သုသျှကိုဂရုမစိုက်

'သူရမင်းမောင် ငါလဲလိုက်ချင်လို့ပါ ....'

'တော်စမ်း!!!!!!....ငါ့အသားကိုမထိစမ်းနဲ့..'

'လုပ်ပါကွာ...ငါလဲလိုက်ချင်လို့ပါ...'

'ဟာ... တော်စမ်း!!!!..'

'အာ့'

သုရမင်းမောင် သုသျှကိုတွန်းထုပ်ပြီးကားဖြင့်ထွက်သွားလေသည်

သုသျှပင်ပန်းပါသည်.....သူဒီဘ၀ကိုမနှစ်သက်ပါ....သရမင်း‌ေမာင်သည် သူတို့နှစ်ယောက်လုံး လူမှန်းနားလည်ကာ
သိတက်စကတည်းသူ့ကိုအနိုင်ယူလို့ပင်...
သုသျှ ကားသော့ယူကာ သရမင်းမောင် နောက်ကိုအမှီလိုက်လေသည် သုသျှကားကျွမ်းကျွင်စွာမမောင်းတက်ပါ ယခုအခါတော့သူမောင်းနေသည်မှာ သုရမင်းမောင်ကားတောင်မှီတော့မည်

သုသျှ‌ရောက်တော့ သူရမင်းမောင် ကငိုနေသည် သူ့၏ဘေးမှာတော့ ပိတ်စအဖြူနဲ့အုပ်ထားတဲ့အရာနှစ်ခု့ မဖြစ်နိုင်ဘူး မေမေနဲ့ဖေဖေက သူ့ကိုထားသွားတော့မှာလား.....သူရဲ့အားကိုးအားထားရာ မိဘနှစ်ပါး  သူ့ရဲ့တစ်တည်းသော ဆွေမျိုး သုသျှ တကယ်ကိုငိုပစ်ချင်သည် သို့သော် မေမေကပြောဖူးသည် ငိုတဲ့လူကအရှူံးတဲ့လေ....သူမငိုပါ ...ကျေနတ်စွာပြုံးရမည် ဒါက စိတ်ဆင်းရဲမှု့ကနေ လွတ်စေတဲ့တစ်ခုတည်းသောနည်းလမ်း မေမေပေးခဲ့နည်းလမ်း  သူကျေနတ်စွာပြုံလိုက်မိသည်...

'မင်းကျေနတ်နေတာလား...ဟမ်!!!သုသျှမင်းကျေနတ်နေပြီမလားလို့ .... ငါ့အမေနဲ့အဖေသေမှမင်းအမွေတွေ‌ရမှာလေ....မင်းကျေနတ်ပြီလားလို့...မင်းလိုချင်ရင် ငါ့ပိုင်ဆိုင်မှု့တွေပါယူလိုက်....ငါ့အမေနဲ့အဖေကိုပြန်ခေါ်ပေးစမ်း....'

'ငါကပျော်နေတယ်များထင်နေတာလား....'

'မင်းက မွေးဖွားမလာသင့်တဲ့ကောင်ဘဲ ...ငါ့အမေတို့ရဲ့ကျေးဇူးကြောင့်လဲ....ဒီလိုဘ၀မျိုးနဲ့နေရသေးတယ်....အခုသူတို့သေတော့၀မ်းသာနေတယ်ပေါ့....မင်းကိုငါမမြင်ချင်ဘူး....ငါ့ရှေ့ကထွက်သွားစမ်း....'

သုသျှငိုချင်သည် .....ကိုယ်ချစ်တဲ့လူတစ်ယောက် ကအဲ့လိုမျိုးနှင်ထုပ်လိုက်မည်မထင်ထား...သူရမင်းမောင် မင်းကိုငါချစ်တယ်...ဒါကငါ့ရဲ့အားနည်းချက်‌များဖြစ်နေသလား'

ရင်နှင့်ရင်း၍ချစ်ခဲ့သည်Where stories live. Discover now