oHayat

28 4 0
                                    

Eve geldiğimde içeri sessizce girmeyi tercih ettim. Annemle konuşmak istemiyorum. Çünkü ona hâla kızgınım içeri girdiğimde salonda uyuya kalmış annem. Odama doğru ilerledim bugün oldukça kötü bir gün oldu.
Bir an dalmıştım ki annem içeri girdi.
-nerdeydin sen bu saate kadar merakta bıraktın beni
-off anne sanane
Annemi bu sefer çok kızdırmıştım. Aralıksız olarak konuşmaya başladı. Ne diyeceğimi şaşırdım ve susup onu dinlemeyi tercih ettim.
-ben senin annenim anlıyormusun ne yaparsan yap benim haberim olucak. Gecenin bu saati eve geliyorsun. Bide bana karşımı geliyorsun. Annenim kızım ben senin neler geldi aklıma haberin varmı. Yok haberin olmaz ama sen gidip kim bilir kimlerle gezmişsindir. Bundan sonra ben ne dersem o olucak anlaşıldımı.
Anneme sadece iki kelime söyledim. Çünkü onun ne dediği umrumda değildi.
-Benim babam kim ANNE...
.....

-susma cevap ver bana...
Odada sesim yankılanırmış gibi oldu.
Annemse yüzüme bile bakmadı.

-artık odamdan çıkabilirsin.
- Kızım ben...
Annemin ağlamasını hiç dayanamıyorum lanet olsun.
-Çık odamdan artık çık....
Bugün çok fazla şey yaşadım. Önce sınavım sonra kaçırılmam ve annemin bana bağırması. Artık babamın kim olduğunu bilmek istiyorum. Beni neden bıraktığını neden sevmediğini bir baba neden bırakıp giderki kızını...
Neden yani ufacık bir bebek ona ne zorluklar getirebilir ki. Anlamıyorummm...
Anlamak istemiyorum artık hiç bir şeyi.
Neden böyle bir hayatım varki benim niye ben mutlu olamıyorum.
Artık herşeyden herkezden nefret ediyorum. Annemden bile bana ne olursa olsun yalan söylememeliydi. Şimdi hiç bir şey böyle olmazdı.
-Nefret ediyorum anne senden nefret ediyorum...
Kapıyı çoktan kilitlemiştim. Ama farkında olmadan biraz fazla bağırmış olmalıyım. Herşey kötü gitmeye başladı. Kulaklığımı takıp müzik dinleyip biraz kafamı dağıtmaya çalıştım.
Beceremedim. Kıtaplığımın üzerinde bir parıltı gözüme ilişti. O neydi öyle hemen bilgisayar sandalyesini çekip dolabımın üzerine baktım. Tozlu bir defter galiba daha doğrusu günlük gibi bir şey ama bu benim değil peki kimin annemin olabilirmi.
Defteri elime aldım. Çok tozlanmış görünüyordu. Gece lambasını açtım içinde ne olduğunu merak etmeye başlamıştım. Kahrolsun kilitli ama olmazki şimdi
Offf
Nasıl açıcam şimdi bunu. Annem nereye koymuş olabilir bunun anahtarını tam anlamıyla odamı alt üst ettim fakat anahtar falan yoktu peki annem başka nereye koymuş olabilir.
Kapıyı açıp salona geçtim. Dolapların içine bakıyordum. Her köşeyi aradım ama salondada anahtar yoktu. Mutfağa koymıycağını tahmin edebiliyordum. Geriye tek yer kalıyor annem odası ama şimdi oraya girmem imkansız peki bu defter ya içinde babamın kim olduğu yazıyorsa.
Odama geçip uzun uzun tavana bakıyordum. Alarm çalmaya başladı. Sabah olmuş. İnanamıyordum bütün gece gözümü bile kırpmadım. Alarmı kapatıp üstümü giyinip çıktım evden en azından okulda Yağızı görücektim. Bu biraz beni kendime getirmişti. Fakat artık ondanda korkuyordum. Ama bu onu sevmeme engel olmuyordu. Sınıfa girdiğimde kapı kenarından sondaki sıraya oturdum. Derste yazı yazmayı bırakıp düşüncelere dalmıştım. Hoca bana soru soruyormuş. Farkında değildim. Daha sonra Yağızın
-heyy, CRAZY İDEA...
Bu cümleyi bir kaç kere duyar gibi oldum. Gözlerimi açıp efendim dedim.
Yağız dalgalı bir şekilde
-uyan artık geldik.
Dedi. O anda farkettim. Hoca
-Hazal iyimisin sen
-e e evet hocam...
Kekelemiştim inanmıyorum. Hiç bu kadar utanmamıştım...
Zilin sesini duyunca rahatladım. Herkez dışarı çıkmıştı. Sonra Yağızın önüme geçip bana baktığını fark ettim.
- bir şeymi oldu
-sanane
-soru soranda kabahat bakmasana bana
-crazy ideasın harbiden
Susup ona bakıp durdum ne demişti ya
Gülerek
-anlamadın dimi
Dedi.
-evet o neki öyle anlamadım
-düşünce delisi demek hiçmi ingilizcen yok
-ingilizcemi delimi sen ne diyorsun ya bir iki dil biliyorsun diye havamı atıyorsun yok krazyi idası falan ne bu ya nasıl birisin sen biraz kendin olsana...
Yağıza ilk kez bu kadar çok şey demiştim. Ve tersledim onu az önce ya inanamıyorum kendime dün beni kaçıran o değildi sanki.
- yavaş olsana
Ne diyeceğimi bilemedim. Bir an
-ukalanın önde gidenisin kabul et
Dedim. Yağız bana şaşkınlıkla baktı. Hiç bir şey demeden uzaklaştı.

Adsız adlı hikayemi okuyup oylarmısıniz destek olun lutfen

Yayımlanan bölümlerin sonuna geldiniz.

⏰ Son güncelleme: Jun 06, 2015 ⏰

Yeni bölümlerden haberdar olmak için bu hikayeyi Kütüphanenize ekleyin!

sessiz kalpHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin