DOES HE KNOW; drarry one-shot

DOES HE KNOW.

'Cause he seems like he's good for you
And he makes you feel like you should
And all your friends say "he's the one"
His love for you is true...
.
.
.

.
But does he know you
call me when he sleeps?
.
 

— Draco?

Cichy głos dobiegający z słuchawki sprawił, że całe zmęczenie minęło. Draco podniósł się do siadu przecierając dłonią twarz. Spojrzał na zegar wiszący na ścianie. Druga w nocy.

— Harry? Co się stało? Jest środek nocy — powiedział miękko starając się ukryć swoje zmęczenie i zaskoczenie.

Nie rozmawiali od dawna. Bardzo dawna.

Odkąd zerwali, za porozumieniem obu stron, coś się zepsuło. Obiecali sobie, że nie będą chować urazy. I nie chowali. Jednak nie potrafili ze sobą rozmawiać.

Draco żałował rozpadu ich związku już dzień później. Oboje myśleli, że to będzie dobre rozwiązanie. Myśleli, że stracili uczucia.

— Nie mogę zasnąć. Potrzebowałem z kimś porozmawiać.

Draco nie potrafił powstrzymać tej małej iskierki, która rozpaliła jego serce i zmusiła do szybszego tempa pracy. Wciąż go kochał. Szaleńczo. Najmocniej. Nieodwracalnie.

— I zadzwoniłeś do mnie? — spytał zaskoczony. — A co z twoim chłopakiem?

Nie mógł nic poradzić na żal słyszalny w swoim głosie. Był zazdrosny i tęsknił. Obwiniał tego jego chłopaka za swoje złamane serce. Mimo, że ten chłopak nic nie zrobił. Kochał Harry'ego i dbał o niego, a Draco chciał aby Harry był szczęśliwy.

— Śpi. Poza tym to ciebie chciałem usłyszeć.

Chciał usłyszeć jego. Jego, a nie chłopaka śpiącego najpewniej teraz obok. Chciał usłyszeć jego, mimo tego, że nie rozmawiali ze sobą od dawna.

— Miałeś koszmar? — spytał zmartwiony. Harry często miewał koszmary, kiedy jeszcze byli razem.

Krótka, ale znacząca cisza była wystarczającą odpowiedzią. Harry'ego znów zaczęły męczyć koszmary. A może nigdy nie przestały? Czy jego chłopak o tym wiedział?

— To naprawdę nic ważnego — starał się zaprzeczyć, nie martwić go zbytnio. Ale Draco i tak będzie się martwił. Bo wciąż kochał.

— Chcesz mi o nim opowiedzieć? — spytał ignorując wcześniejsze słowa Harry'ego.

Harry zawsze opowiadał mu o przebiegu swoich koszmarów. Czuł się po tym lepiej. Następnie przytulał się do Draco i zasypiał w jego objęciach.

Po tym wszystkim zostały już tylko wspomnienia.

— Nie chcę zabierać Ci czasu. Potrzebowałam tylko usłyszeć twój głos. Zawsze mnie uspokajał. Przepraszam jeżeli sprawiam Ci teraz problem. Po prostu bałem się i... — krótka chwila ciszy, ale tak znacząca dla dalszego rozwoju ich rozmowy — I pierwszą osobą, o której pomyślałem byłeś ty. Wiem, że to głupie.