Rüya

Keşke

10.11.2022

22 Ocak 2019, Ankara
Acar Dağ

"Abiciğim..." canımın en içinin sesi kulaklarımı doldurduğunda gözlerimden yaşlar bir bir dökülmeye başlamıştı. Ne kadar özlemiştim onun o tatlı sesinden kelimleri duymayı. Teni onu en son gördüğümdeki gibi soluk ve cansız değildi, her zaman ki gibi capcanlıydı.

Onu çok özlemiştim her sabah odama gelip kıyafetlerini yorumlatmasını, okuldan gelir gelmez bana gelmesini, arkadaşlarımla dışarı çıkarken peşime takılmalarını bile özlemiştim. Pişmandım, imkan varken ona daha fazla sarılmadığım için. Durdurduğum videoyu yeniden başlattığımda tekrardan o can yakıcı duyguların esiri olmuştum.

"Beni affet... belki de bu isteğim bencilce ama canının yanmasını istemiyorum." Duraksadığında kendisi de gözlerinden akan yaşları silmişti. O konuşmaya başlayana kadar gözlerimi ekrana çevirmedim. Ağlayan yüzünü görmeye dayanamazdım. Konuşmaya başladığına bakışlarımı ekrana çevirdim.

"Yapmak zorundayım bulduğum, bildiğim tek çıkış yolu bu. Şimdi, bana gelseydin ben sana bir çözüm yolu bulurdum diye düşünüyorsundur, bulurdun biliyorum ama istemedim sanırım. Hani hep soruyordun ya 'Başın niye sürekli bu kadar ağrıyor?' diye, ben de bilmiyorum diyordum. Biliyorum aslında, kafamdaki bana yapmamam gereken şeyleri dayatıp yaptıran o sesi, çok iyi biliyorum. Sana ne zaman öleceğimi sorduğumda yan bahçedeki incir ağaçlarını gösterip 'Onlar çiçek açtığında.' Demiştin. Gidip ne zaman çiçek açtıklarını araştırdığımda hiç açmadıklarını öğrenmiştim." Deyip sustuğunda titreyen alt dudağını dişleri arasına aldı ve bir süre bekledi.

"Abi... yan bahçedeki incir ağaçları çiçek açtı mı?" Dediğinde onun susması ile bende videoyu izlemeye ara verdim. Özge'nin, kız kardeşimin intiharından sonra odasına girmeye cesaret edebildiğim ilk gün çalışma masasında bir not üzerine bırakılmış USB bulmuştum. USB'ye baktığımda içinde sadece 'Abim'e' diye isimlendirilmiş bir video dosyası olduğunu görmüştüm.

Ölmeden önce, benim sonradan izlemem için çektiği bir videoydu. Bir yandan onu özlediğimde izleyebileceğim bir video bıraktığı için minnettardım, bir yandan da böyle bir video çekeceği duruma geldiği için öfkeliydim.
Eğer intihar etmeseydi bu videoyu çekmeye ihtiyacı olmazdı.

Hıçkırık seslerim daha fazla duyulmaya başladığında gözlerimi sıkıca kapatıp alnımı sol elimin avcuna yasladım. Özge her ağladığında 'Biraz benden örnek al, ağladığımı göremezsin.' Diye dalga geçerdim. Ağlıyormuşun, içimden geçen sadece 'Sen abini örnek alma.' idi. O üzgün olduğumu hissetmesindi.

Hep derlerdi ya hissederler diye. Dayanamazdı benim canım, üzülmeme, ağlamama.

Videoyu tekrar başlattığımda Özge'de videoyu çekerken durdurup başlatmıştı. Az önceki görüntülere nazaran göz yaşlarını silmiş daha iyi geçmişti kamera karşısına.

"Senden ilk isteğim ne biliyor musun abi? Sezen Aksu dinlemeyi bırakma. Her zaman birlikte dinliyorduk diye dinleyemezsin biliyorum." Deyip telefonunu eline almış dikkatle bir şeyler yapmaya başlamıştı. Haklıydı en son Sezen Aksu'nun sesini iki hafta önce Özge yanımdayken duymuştum. Korkak bir adamın tekiydim, buna bile cesaret edemiyordum.

"Bilgisayarımdan hesabıma girip bana özelden bu çalma listesini dinlemeni istiyorum." Deyip telefonunun ekranını kameraya doğru çevirmişti. Çalma listesinin fotoğrafında ikimizin kumsalda çekildiği bir fotoğraf vardı.