You can't change who you are

"Maar ach, dit alles is maar voor een jaar."

~Ethan
"Mam, pap, ik ga op mezelf wonen in Amsterdam." Zeg ik tegen mijn ouders, die van schrik alles laten vallen.
"Ben je daar wel klaar voor?" "Helemaal alleen?" "Welk plekje dan?" "In een studentenhuis?" "Daar mag je geen dieren he"
De vragen suizen om m'n oren.
"Stop!" Roep ik. En ze vallen beide stil. "Als jullie zo door elkaar roepen, kan ik niks beantwoorden!"
"Ga je daar alleen wonen?" Vraagt mijn moeder dan.
Ik knik. "Waarschijnlijk met Lucas"
"Oh gaat Lucas dezelfde opleiding volgen?" Vraagt pap.
"Juppp!"
"Dat is wel super leuk et!"
"Ja dat lijkt me ook leuk!" Zeg ik instemmend.
"Wanneer ben je van plan te gaan dan?" Vraagt mam.
"Nou we gaan morgen samen kijken voor een appartementje"
"Oeh spannend!, laat ons alles weten ja?"
Ik knik en ga vervolgens naar mijn kamer.
Ouders zijn soms zo vermoeiend.
Ik poets mijn tanden en plof op bed.
Eigenlijk moet ik nog wat voor studie doen, maar daar heb ik dus echt geen puf voor.
*bbzz*bzzz* mijn mobiel gaat af.
Het is Lucas, hij facetimed me.
"En? Hoe ging het?" Vraagt hij nieuwsgierig, wanneer ik oppak.
"Ja ging wel goed, kreeg meteen honderden vragen. En bij jou?"
"Nou ze zijn het er niet heel erg mee eens, maar als het me gelukkig maakte moest ik het doen."
Ik kijk Lucas verward aan.
"Ja, ze wilde me niet los laten zeiden ze" lacht Lucas dan.
Ik grinnik. "Moeten ze toch maar even leren, maar ach, dit alles is maar voor een jaar."
Zeg ik.
Lucas knikt.
"Het kom allemaal wel goed! Zie je morgen!" Zeg ik nog voor dat ik op hang.
Ik leg mijn telefoon op mijn nachtkastje en kijk naar het huiswerk.
Ik knik zacht mijn hoofd. Dat komt morgen wel.
Ik besluit mijn kleren uit te doen, en lekker onder de wol te kruipen. Morgen is een spannende dag...