"Sana hâlâ kızgınım!" dedi İlker, kadının çenesinden tutup başını doğrulturken. Yeniden onun gözlerine bakınca ekledi. "Bazen kafana estiğin gibi davranman canımı çok sıkıyor. Az önceki davranışın, küçük bir çocuğun kaprisi gibiydi. Bencilce, aptalca davrandın!"
"Bir çocuk gibi mi olduğumu düşünüyorsun?" diye sordu Tuana.
"Kendin değil, davranışların çocukça! Beni cezalandırmak isterken canından olabilirdin. Ama sen bunu umursamadın."
Tuana, "Seni cezalandırmak..." dediği anda İlker başparmağını onun dudaklarının üzerine koydu. Ancak Tuana yeniden konuşmak için ağzını açmıştı ki, İlker'in bu sefer üslûbu birazcık daha sert oldu. Parmağını iyice yumuşak dudaklarına bastırırken, "Şştt," dedi.
Ve kadın bu sefer çaresizce sustu. Bunun üzerine adam yeniden konuşmaya başladı.
"Bunu daha öncede söyledim; ben sana ne kadar kızgın, öfkeli olsam da, sen tek bir dokunuşunla içimdeki her şeyi mıknatıs gibi çekip alıyorsun. Ve işte o zaman, sana beslediği his ne nefret, ne de bir kin. Adını bile benim koyamadığım güçlü bir bağ. Sana karşı hissettiklerim çok karışık, ama bunların içinde nefret eylemini taşıyan hiçbir şey yok. Sadece heyecan, mutluluk, huzur var. Ben bu hissettiklerimi kaybetmek istemiyorum. Seni kaybetmek istemiyorum, Tuana..."
ŞİMDİ OKUDUĞUN
ÇAT KAPI-1 (Kitap olarak basıldı)
Lãng mạn"Kader denilen yazı sonradan değil, doğmadan yazılır..."
