Moon's pov.
මම හරියටම මීට දවසකට කලින් වෙනකනුත් සතුටින් හිටියා.ඒ මට මගේ දෙමව්පියෝ ගාවට යන්න පුළුවන් නිසා. ඒත් එක තත්පරේකින් ඒ ඔක්කොම කනපිට ගැහුණා. ඒ මගේ අවසාන ආතමේ ආයුෂ අවුරුදු 12ක් මම මනුෂ්‍ය ලෝකේ ඉපදුණත්. ඒ වේලාවේ මට දැනුනේ මගේ ලෝකේම කඩන් වැටුණා වගේ. මම ආය ඒක ගැන හෙව්වා. එතකොට මට හම්බුණු උත්තරේ කලින් එකමයි. මට මගේ දෙමව්පියෝ ගාවට යන්න ඕන. මම ඒක පිළිගන්නවා.ඒත් ඒ එයාලව අඬවලා යන්න නෙමේ.එයාලත් එක්ක සතුටු හිතෙන අවසානයකට ඉන්න.ඒක හින්දා මම තීරණය කරා එකම එක වතාවක් මගේ සතුට අතහරින්න. මම අන්තිම තත්පරේ ආත්ම හුවමාරුවක් කරේ ඒක නිසා.ආත්ම හුවමාරුවෙදි මගේ ආත්මේ වෙනුවට තව ආත්මයක් මම යවලා මගේ පුරුදු නිදහස් තැනට ආවා.වෙනදා එන්නේ එතන ඉන්න අනිත් අයගේ හිත් හදලා හිනස්සන්න වුණාට මම අද එතනට ගියේ මගේ හිතට සහනයක් හොයාගන්න. ඒ වෙන කොහෙවත් නෙමේ ආත්ම යායට.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
ආත්ම යාය
ආත්ම යායේ තමා ඊළඟ උපත වෙනකං ආත්ම ඉන්නේ. එතන තියෙන ආත්ම ගහ ඒ ආත්ම ආරක්ෂා කරනවා. මම වෙනදා වගේම එතැනට ගියා. ගිහින් මගේ කඩුව ස්පිරිට්ව තියලා මම ගහ මුල ඉදගත්තා. වෙනදා මාත් එක්ක සෙල්ලම් කරන ආත්ම අද මං ගාවට එන්නේ නෑ. මොකද එයාලට දැනෙනවා මම දුකින් ඉන්නේ කියලා.මට දැනෙනවා එයාලා මම දිහා බලන් දුක් වෙනවා කියලා. ඒත් මට අද මොනවත්ම කරන්න බැරි තරම් දුකක් තියෙනවා. මගේ ඇස්වලින් කඳුළු බින්ඳු වැටිලා කම්මුල් දිගේ ගලාගෙන ගියා. මම අඬනවා. පළවෙනි වතාවට සෝල් ප්‍රෝටෙක්ටර් වන්ග්ෂියාවෝ වෙච්ච මම ආත්ම ආරක්ෂකයා විදිහට ඇඬුවා.ඔහේ නිනව්වක් නැතිව මම ආත්ම යාය දිහා බලන් හිටියා.
" වන්ග්ෂියාවෝ මොකක්ද ඒ කරේ ආ "
මම ගැස්සුණේ උතුමාණන්ගේ කටහඬ ඇහිලා.ඒත් ඒ අහපු ප්‍රශ්නේට මම උත්තර දුන්නේ දන්නේ නැති ගාණට
YOU ARE READING
Moon ( COMPLETED )
Short Storyහඳ හැමදාම අනිත් අයගේ සතුට වෙනුවෙන් පායලා අනුන්ගේ දුක අහලා ඒ හිත් වලට සතුට බෙදලා යනවා. ඒ කවුරුවත් එයාගේ දුක ගැන දන්නේ නෑ.
