Death awaits upon us

chapter 6

IRIS POV:

"iris tara arcade?" tugon nya.

"talaga? oh bilis tara tatalunin pa kita sa pagbabasketball dun e" paghahambog ko.

tumawa naman sya pero wala talaga syang intention makipag laro nun, kasi yung gusto nya yung claw machine na may laman na mga pagkain, kaya pala gustong gusto nya yun kasi may mga korean foods.

"iris dito muna tayo oh, daming pagkain para naman hindi masayang money natin, ubos ko pa to lahat e." paghahambog nya.

ngumiti lang naman ako at pinabayaan ko sya, cge kung saan sya masaya. Oo sya talaga makakaubos nyan. Makakaubos ng pera ko na kahit man isa walang makuha. guess ko na yan."

masaya kung pinapanood si yuri na galit na galit habang naglalaro ng claw minsan naman na di-disappoint sya ngingiti sa una pero sa huli magagalit, yun na nga sinasabi ko e.

I was so glad that yuri is alive and well. but I don't really know if it will last long.

nagulat na lang ako na bigla na lang na may sumapak sakin.

"Arayyyyy" sabi ko.

si yuri pala nanapak sakin, nakatulog na pala ako boring kasi. napatingin ako kay yuri na excited na excited at abot langit ang saya.

"iris!! oh diba tangina mo nakakuna ako ng korean foods gagi anim pato ah galing to talaga." paghahambog nya na naman.

may kasama pang mura ah. Kaya pala masaya e nakakuha pala ng anim na pagkain pero yung binigay ko na tokens sakanya bali 100 yun pero anim lang nakuha. atleast grateful sya.

"Anim lang? one hundred yung tokens na binigay ko sayo ah bat anim lang?" pag tatanong ko.

"atleast meron diba? shouldn't you be proud of me?" paghahambog nya na naman ulit.

"whatever, anong oras naba?"

"6:34 na." pagsagot nya.

"ha 6? bakit hindi moko ginising?," tanong ko

"nag eenjoy pako e, bakit ba?"

Shit. kailangan ko pang mag apply ng part time bukas para makatulung ako sa treatment ni yuri.

"ok ka lang?" pagtanong nya.

"hmm, okay lang ako tara na. may kailangan pa kasi akong gawin e."

YURI'S POV:

iris tara arcade? tugon ko.

yes finally, makaka arcade nako bago ako mamatay hahaha.

"talaga? oh bilis tara tatalunin pa kita sa pagbabasketball dun e" paghahambog nya.

basketball? boring naman nun gusto ko yung claw, para man lang may maibigay ako sayo iris. i miss giving you gifts.

hindi ko na pinansin si iris at nagpatuloy ako sa loob.

"iris dito muna tayo oh, daming pagkain para naman hindi masayang money natin, ubos ko pa to lahat e." paghahambog ko.

i wanted to show her na malakas pako.
i was stunned na ngumiti lang sya sakin at hindi man lang ako sinaway. hindi naman kasi sya ganyan ang gusto nga nya sya palaging tama e. kaya nagpatuloy nalang ako sa paglalaro.

"?!$&@!?@$" pagmumura ko galit na galit na kasi ako kanina pa hindi man lang ako makakuha kahit man lang isa.

"Sayang malapit na yung isang snowber eh! kahit yun lang oh!"

Tumingin ako kay iris saglit kong ano ang ginagawa nya pero nakatulog na pala.

napansin ko parang kunti nalang tao sa arcade.

trinay ko na naman yung isang claw machine na may mga accessories.

may nakita akong singsing and it so pretty, alam kong magugustuhan ni iris yun kaya try and try ko yung kunin. after ilang minuto at bente nalang natira kung tokens sawakas nakuha ko din. pinagpala nga naman.
sinubukan ko din ulit yung claw machine na may mga foods para makakain kami ni yuri at hindi na bibili. because as i look at her she looks so tired.

Sinapak ko sya after kung makakuha ng foods with excitement syempre para hindi halata na pagod din ako. i forgot to mention na she cute talaga sya pagnatutulog pero pagtulog lang.

bigla syang napaaray sa sapak ko. wait? malakas ba? hindi naman diba?

"anim lang nakuha mo?" she asked

atleast meron diba? shouldn't you be proud of me?" pagmamayabang ko.

"whatever."

She looks so tired, and parang nagmamadali sya umuwi.

Iris... please don't worry about me. please rest. you did to me was all enough.

narinig ko yung cost ng treatment ko sa doctor. maybe yan yung problema bakit ganyan si iris. pagod na pagod. wala naman akong pake na mawala ako dito sa mundo as long as before i die ma e-experience or makukuha ko yung mga gusto ko. thats just all i wanted. i don't really care if i die.

END OF CHAPTER
I apologize again for long long long update, I'm just busy with school. ang daming events and reporting na nangyayari.