Forgotten memories//minsung

5•

Hayo!
Bye!

*✨*

"Beni takip et."dedi Minho Jisung'a.

Jisung ise hicbirsey diyemeden onu takip etmeye basladi.Zaten az önceki yaşananlardan dolayı korkudan ölüyordu.

Birlikte Minho'nun çalışma odasına girdiler ve Minho kapıyı kapatıp kilitledi.

"Evet Jisung,seni dinliyorum."dedi Minho hem sinirli hem hemde sakin bir şekilde.

"N-ne?"

"Evet,seni dinliyorum.Boyle cesurca birşey yapabilmen için geçerli bir sebebin olmalı.Degil mi?"

"Hmhm."

"Peki,sebebini öğrenebilir miyim?"

"Yok."

"Ne yok?"

"S-sebebim y-yok."

Jisung yere bakıyor,korkudan ve utançtan Minho'nun yüzüne bakamiyor ve kekeliyordu.

"Nasıl sebebin olmaz Jisung?!"

"Ta-tamam sebebim var."

Minho derin bir iç çekti ve Jisung'u dinlemeye başladı fakat Jisung sinirlenmiş gibi duruyordu.

"Beni kaçırıyorsun,sonra çok normalmiş gibi beni kacirirken sana yardım eden arkadaşların ile tanıştırıyorsun,birde benden kacirilmama rağmen sanki normal birseymis gibi sakince durup,kendimi savunmamami bekliyorsun öyle mi?!!"

"Bak Jisung!Seni kaçırmadım!Yarın gidiceksin zaten!"

"nE?!Yarın gidecek miyim?Neden en baştan söylemedin?Offff.O kadar riske girdim senin yüzünden."

"Şimdi rahatladin mi Jisung?"

"Evet,evet.Sukurler olsun yarın gidiyorum!"

"Benimle olmak bu kadar kötü mü?"

"Yani şimdi şöyleki beni kacirmamis olsaydın kötü değil fakat beni kacirdigin için kötü."

"Anladım.Peki arkadaşlarım?Onlar hakkında nasıl düşünüyorsun?"

"Arkadas?Bir dakika.BENİM ARKADASLARİM KORKUDAN GEBERMİSTİR!"

"Ah doğru!Ben onlari düşünmemiştim."

"Şuan şehri altüst etmiş,bütün polislere sormuş olabilirler!"

"Yani?"

"Onlara haber vermeliyim."

"Olmaz!"

"Neden?!"

"Seni geri götürmek isteyeceklerdir."

"E bi zahmet yani.Hem götürsünler ne var ki bir gün erken gitmiş olurum!"

"Jisung!Durumdan faydalanmaya çalışma!Yarın gorusursun hem arkadaşlarınla!"

"Off ama neden-"