Büyük Güç, Büyük Sorumluluk Getirir

95 8 1
                                    

Sadece gözlerimi kapatmıştım son duyduğum Ned'in ismimi haykırışı oldu. Ondan sonrada işitmemi kaybettim. Yüksek derece volt(?) yediğim için  duyamıyordum. Tam düşerken duyduğum o şeyde Peter'in bağırışı oldu. Tam Peter beni tutacakti ki Norman aldı. Ve sanırsam herşeyin sonuydu. Belimde bir bel hissedinceye kadar öyle düşünüyordum. Peter beni kurtarmıştı..

P3:İyi misin.

A:Sanırsam evet.. Sen?

P3:Sanırsam

Gözleri dolmuştu. Peterdan ayrılıp ona sarıldım.

A:Teşekkür ederim..

-----------------------

Koşarak Ned'in yanına gittim.

A:YAŞIYOSUN

N:SENDE!

Çatıda Peter'ı gördük ve ona seslendik

A:BURDAYIZ!

P:İyi misiniz!

A:EVET

-------------------

Peter ağlarını atarak yanımıza geldi

P:Siz iyi misiniz

A:Evet evet iyiyiz

A:Eee artık gidebiliriz demi

Peter çaresizce bana baktı

P:Kim olduğumu unutucaksınız

N:Ne

A:Ne unutması ne diyorsun..

P:Sorun yok sizi bulup size anlatıcam herşeyi, size hatırlatıcam

Sol gözümden düşen göz yaşları ile birlikte Peter'a bakmaya devam ettim..

P:Bunlar hiç yaşanmamış gibi olucak..

A:P-Peki biz seni hatırlamazsak. Hani ne biliyim birşeyler vardır belki. Koluma adını yazsam silinir mi belli bir şeyi vardır bunun demi

Gözlerimden akan yaşlar git gitde artarken sesimde ağlamaya başlıyordu artık, titriyordu..

A:Seni unutmak istemiyorum Peter..

Peter dolmuş gözlerle

P:Hiçbir yolu yok.. Ama cidden daha huzurlu olucaksınız.

N:Söz mü?

P:Evet söz veriyorum

Son kez hareketlerini yaptılar 

(AĞLIYORUM BURDA AMK Bİ YANDAN FİLMİ İZLEYİP Bİ YANDAN YAZIYORUM ÇOK DUYGUSAL)

Peter ve Ned sarıldı

P:Gelince sizi bulucam ama

N:Geleceğini biliyorum.

Peter bana doğru döndü

A:Gelince yarım kalan Star Wars Legosunu tamamlarız dimi..

Ağlamalarım git gide artıyordu..

A:S-sen bize kendini hatırlatınca gene beraber oynarız yayın yaparız dimi Peter.. Dimi lütfen evet de..

Peter ellerini yanaklarıma koydu.

P:Söz veriyorum..

Son kez benim ağlamaktan ıslanan dudaklarım, onun soğuk dudaklarıyla birleşti.. Gerçekten artık çok sıkmıştı.. Sadece mutlu olmak istiyorduk. Ama bunu hiçbir zaman beceremedik. Mutlu olmayı asla hak etmiyorduk. Ailesi olmayan ben ve Peter. Aynı kaderi paylaşıyorduk. Büyük güç gerçekten de büyük sorumluluk getirirmiş... May hala, Ben Amca..

And.. | Peter Parker x ReaderHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin