ArLin

18 Devamı ❤️‍🔥

Aylin'den..
Gece olmuştu. Melek hala ortada yoktu. Ne bir haber vermişti ne de telefonu açıktı. Şarjı bitmiştir diye iyi düşünmek istiyordum. Ama aklım hala ondaydı. Zülfikarı ve diğerlerini aradım hepsi kendi derdindeydi duymuyorlardı bile. En sonunda dayanamayıp ayaklandım ve yanlarına gitmeye karar verdim hiçbirinden haber alamamak bana türlü senaryolar kurdurmuştu. Montumu giyip kapıya gittiğimde tıkırtılar duymaya başladım. Kalbim yerinden çıkacak gibi atıyordu. Ellerim titreyerek yavaşça kapının deliğinden baktığımda bir rahatlama gelmişti. Canla birlikte melek kapıyı açmaya çalışıyorlardı. Kapıyı açtım.

Aylin: Ya ne yapıyorsunuz nasıl korktum offf diyerek kalbini tuttu.

Can: Aylin iyi misin ? Ya korkuttuk mu seni

Melek: Aylin kusura bakma ya hırsız olayı sende etki bıraktı tabi bizim hatamız haber vermeliydik

Aylin: Sorun değil de neredeydiniz hiçbirinize ulaşamadım aklım çıktı yanınıza geliyordum tam

Melek: Aylin sana bir şey söylemem lazım

Aylin: Nolduu ozandan bir haber mi var yoksa?

Melek: hayır.. Ben bir süreliğine evime dönmek zorundayım annemin kolu kırılmış hiçbir şekilde iş yapamayacak durumda bana ihtiyacı var..Seni yarı yolda bırakmış gibi olacağım ama nolur bana kızma

Aylin: Saçmalama melek annen her şeyden daha önemli tabiki gitmen lazım. Ben başımın çaresine bakarım

Can: Şey ben kalırım yanında diyeceğim ama..

Aylin: Olmaz senin de ailen var ikiniz de ailelerinizin yanında olun gerçekten ben alışırım bir şekilde sorun değil günün çoğunluğu okulda geçiyor zaten

Melek: Peki ama bir şey olursa hemen bizi arayacaksın bak

Can: Aylin içim hiç rahat değil

Aylin: Can lütfen. Bir şey olursa hemen sizi arayacağım tabi telefonlarınız yanınızda olursa.. bugünkü gibi yapmayın da

Can: Sen yeter ki ara saniyesinde kapındayım 😀

Melek: Merak etme tekrarlanmayacak. Annem iyileştiği anda ben eve geri döneceğim. Hadi artık gidelim can saat geç oldu

Can: Aylin iyi geceler

Aylin: İyi geceler..

Aylin'den..
Yine tek başımayım. Korkularımla başbaşayım. Hala hırsızlık olayının etkisini kafamdan atamamıştım. Araz olmasaydı elimde son kalan eşyalarımı bile kaybetmiştim. Araz..neden bana bu iyiliği yaptı? Hem de karşılık beklemeden. Ona ne kadar teşekkür etsem az gibiydi. Kendimi borçlu hissediyordum. Kafamın içi yeterince doluyken Araz da o doluluğun içinde kendine yer edinmişti. O sırada telefonumun çalmasıyla birlikte kendime geldim .

Araz: Prenses..

Aylin: Efendim.

Araz: İyice baktın mı eşyalara bir eksik yok değil mi?

Aylin: Baktım hiçbir eksik yok. Da bu saatte bunu sormak için mi aradın 🙄

Araz: Saatin farkında değilim haklısın geç olmuş.. Rahatsız ettim sizi de

Aylin: Sorun yok tektim zaten

Araz: Tek mi? Melek yok mu?

Aylin: Yok. Bir süre tek kalacağım bazı sıkıntılar çıktı

Araz sırıtarak telefona baktı. " Bir şeye ihtiyacın olursa biz buradayız unutma araman yeterli"

Aylin: Teşekküler, iyi geceler